Πέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2007

Υπευθυνότητα και Συναίνεση

Παρατηρώ με εξαιρετικό ενδιαφέρον τις τελευταίες μέρες τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου. Ομολογουμένως είναι θετικό σε ένα κόμμα να υπάρχουν ζυμώσεις και συζητήσεις για τον ιδεολογικό προσανατολισμό του.

Ταυτόχρονα, όμως, παρατηρείται και μια πρωτοφανής έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σχεδόν στο σύνολο τους τα στελέχη του κόμματος τάσσονται αναφανδόν υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου, χωρίς να υπάρχει καμία αναμονή για τις «προγραμματικές» τους δηλώσεις.
Το πιο λυπηρό, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι τα περισσότερα στελέχη του κόμματος παρουσιάζονται (εκ των υστέρων) αυτοκριτικά. Αναγνωρίζουν ότι η αντιπολίτευση που άσκησαν τα τελευταία τριάμισι χρόνια ήταν μηδενιστική και χωρίς να αρθρωθεί επ’ ουδενί θετικός πολιτικός λόγος. Το ερώτημα που προκύπτει είναι ότι έπρεπε να έρθει αυτή η ήττα για να αντιληφθούν το ότι η αντιπολίτευση που άσκησαν επί τριάμισι χρόνια δεν ήταν καθόλου υπεύθυνη;

Αν οδηγούμαι σε ένα συμπέρασμα από τις πρόσφατες εκλογές αυτό είναι ότι οι πολίτες έχουν πλέον την ωριμότητα να καταδικάσουν αυτούς που θεωρούν ότι με υπερβολικούς χαρακτηρισμούς (π.χ. κυβέρνηση σικελών, σπείρα) μπορούν να κερδίσουν εκλογές. Αυτό νομίζω ότι πρέπει να το έχει στην άκρη του μυαλού του ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όποιος και αν είναι. Γιατί μόνο με (στοιχειώδη έστω) συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων μπορεί ο τόπος να πάει μπροστά…

Δ. Τζ.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 11.10.2007

2 σχόλια:

E.A. είπε...

Συμφωνώ απόλυτα, αν και πρέπει να τονίσω ότι πλέον δεν υπάρχει ιδιαίτερη σημασία αν ένα κόμμα εξουσίας συζητάει για τον ιδεολογικό προσανατολισμό του...Ό,τι και να ανακοινωθεί στο τέλος σχετικά με το αν το κόμμα είναι της κεντροαριστεράς ή της δεξιάς η ουσία είναι μία...Πάντα θα κυβερνώμαστε απο τις ίδιες ιδεολογίες και οικονομικές δυνάμεις!

Unknown είπε...

Συμφωνώ με το παραπάνω σχόλιο...Υπάρχει ιδεολογική σύγχυση που πλέον έχει καταστήσει την πολιτική ζωή θέατρο σκιών.
Το χειρότερο είναι ότι οι πολίτες μπλέκουν την πολιτική με τους πολιτικούς κι ελάχιστοι πιστεύουν σ' αυτήν ως μέσο αλλαγής.