Η εργασιακή ανασφάλεια των νέων

Τα στοιχεία από το Ευρωβαρόμετρο της άνοιξης του 2007 καταδεικνύουν το μέγεθος και τη βαρύτητα του προβλήματος. Για τους Έλληνες, η ανεργία είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας σε ποσοστό 51%, όταν στην ΕΕ των «27» αποτελεί το σημαντικότερο πρόβλημα για το 34% των πολιτών. Το στατιστικό αυτό στοιχείο επιβεβαιώνεται και από παλαιότερες μετρήσεις του Ευρωβαρόμετρου. Αν και η έρευνα αυτή δε μας δείχνει πως διάκεινται απέναντι στο πρόβλημα οι διάφορες ηλικιακές ομάδες, είναι προφανές ότι οι νέοι αισθάνονται μεγαλύτερη εργασιακή ανασφάλεια.

Σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) που έγινε σε αποφοίτους των τμημάτων Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών των ετών '90-'91 και '93-'94, στα πρώτα εργασιακά χρόνια «η εικόνα που έχουν διαμορφώσει οι απόφοιτοι για το εργασιακή τους πορεία δεν είναι ιδιαίτερα θετική αφού λιγότεροι από τους μισούς απόφοιτους δηλώνουν ότι είναι ικανοποιημένοι ή σχετικά κοντά σε αυτό που θα επιθυμούσαν».
Το πρόβλημα τοποθετείται κυρίως στην έλλειψη ίσων ευκαιριών. Οι απόφοιτοι αισθάνονται απογοήτευση για το γεγονός ότι κυρίαρχο ρόλο στην επαγγελματική ανέλιξη παίζουν οι γνωριμίες, αλλά και διότι θεωρούν ότι το κράτος δε δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους.

Όμως εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει και η γνώμη ορισμένων νέων ανθρώπων που βρίσκονται στο τελευταίο έτος της σχολής τους και ετοιμάζονται να βγουν -ή έχουν ήδη βγει- στην αγορά εργασίας. Ο Γιάννης είναι τελειόφοιτος του τμήματος Βιβλιοθηκονομίας στο ΤΕΙ Αθήνας και δουλεύει ως φύλακας στην Ακρόπολη. Θεωρεί ότι επαγγελματική σιγουριά μπορεί να βρει κανείς κυρίως στον δημόσιο τομέα, γι' αυτό και ο στόχος του είναι να μονιμοποιηθεί εκεί. Ο Στέλιος βρίσκεται στο τελευταίο έτος στο τμήμα Πληροφορικής στο ΤΕΙ Αθήνας. Έχει δουλέψει μέχρι σήμερα σε διάφορα πόστα, κυρίως part - time. Θεωρεί ότι -λόγω και των απαραίτητων σήμερα μεταπτυχιακών σπουδών- δεν υπάρχει περίπτωση να βρει κανείς εύκολα σταθερή δουλειά στα πλαίσια των ενδιαφερόντων του και των σπουδών του πριν τα 30.
Τέλος, ο Δημήτρης, ασκούμενος δικηγόρος και τελειόφοιτος της Νομικής Αθηνών, πιστεύει ότι στον τομέα του το σημαντικότερο είναι το πότε θα καταφέρεις «να ανοίξεις τα φτερά σου». Δηλαδή, να είσαι σε θέση να σου εμπιστεύονται δικαστικές υποθέσεις, αλλά και -ακόμα καλύτερα- να ανοίξεις το δικό σου δικηγορικό γραφείο, κάτι που προϋποθέτει κάποιο χρονικό διάστημα προεργασίας, αλλά και ένα σημαντικό χρηματικό ποσό.

Από όλα τα παραπάνω, μπορούμε να δούμε το πόσα ρευστά φαίνονται τα πράγματα στο επίπεδο αναζήτησης εργασίας στα μάτια των σημερινών 22αρηδων. Στέκονται κριτικά απέναντι στην έλλειψη ίσων ευκαιριών από πλευράς κράτους, αλλά επενδύουν στη σιγουριά που το δημόσιο προσφέρει. Πιστεύουν ότι οι παραπάνω τίτλοι θα τους βοηθήσουν να «ανοίξουν τα φτερά τους», αλλά όχι πριν τα 30. Αισθάνονται ανασφαλείς, αλλά κατά βάθος ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να απασχοληθούν σε κλάδο που σχετίζεται με τις σπουδές και τα ενδιαφέροντα τους...

Δ. Τζ.

Info: Eurobarometer (http://www.europa.eu/), Χ. Κασίμης «Διαδικασίες Ενσωμάτωσης των Νέων στην Αγορά Εργασίας: Η περίπτωση των απόφοιτων Κοινωνικών Επιστημών της Ανώτατης Εκπαίδευσης» (ΕΚΚΕ: http://www.ekke.gr/)