Οι υπεράνω του νόμου

Τα όσα συνέβαιναν στα Ζωνιανά ήταν ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Υπήρχε κάτι σαν όρκος σιωπής. «Δε μιλάμε για να μην αποκαλυφθεί η δράση μας». Ώσπου ένα τυχαίο περιστατικό έγινε η αφορμή μιας αλυσιδωτής αντίδρασης, με βάση την οποία δημοσιοποιήθηκαν εξαντλητικές λεπτομέρειες για το θέμα.

Σε ένα πρώτο επίπεδο έχουμε να κάνουμε με μια (γενικευμένη και όχι μεμονωμένη) παραβατική συμπεριφορά, η οποία αφενός σχετίζεται με την -παράνομη- οπλοχρησία και αφετέρου με την καλλιέργεια ναρκωτικών. Σε ένα δεύτερο επίπεδο βλέπουμε πως ορισμένοι συμπολίτες μας είναι πιο... ίσοι από τους υπόλοιπους απέναντι στο νόμο. Κάνουν ό, τι θέλουν, δε λογοδοτούν σε κανέναν, δεν ελέγχονται από κανέναν και αν πας να ψελλίσεις κάτι διαφορετικό μπορεί και να σε σημαδέψουν μερικά όπλα.

Φυσικά, δεν ανακαλύψαμε την Αμερική. Οι κάτοικοι των Ζωνιανών δεν είναι οι μόνοι που δεν τηρούν το νόμο σ' αυτή τη χώρα. Οι παραβατικές συμπεριφορές είναι στην ημερήσια διάταξη. Όμως αυτό δε τους δίνει κανενός είδους άλλοθι για να κάνουν ο, τι θέλουν στο... «φέουδο» τους.

Πέρα, όμως, από τη συμπεριφορά των κατοίκων υπάρχουν πάντα και οι ευθύνες του κράτους. Ένα κράτος που ήξερε για το «αυτοδιοίκητο» της περιοχής, τις αξιόποινες πράξεις που συνέβαιναν εκεί (αν δεν κάνω λάθος η καλλιέργεια χασισιού είναι κακούργημα) και όμως δεν είχε το ανάστημα να κάνει τίποτα.

Περιστατικά σαν αυτά των Ζωνιανών έρχονται να μας θυμίσουν αυτό που όλοι έχουμε κατά νουν: ότι έχουμε έναν πολύ μέτριο κρατικό μηχανισμό, ο οποίος εύκολα «λαδώνεται», κοροϊδεύεται και κοροϊδεύει, «λουφάρει» και σε τελική ανάλυση δεν κάνει την δουλεία του καλά. Μήπως ομοιάζει λίγο και με την κοινωνία μας;

Δ. Τζ.