Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2012

Ο κ. Σεραφείμ, το «σωματίδιο του Θεού» και άλλα δαιμόνια…

«Πίσω από το μποζόνιο κρύβεται ο διάβολος». «Εάν έχουν ανάγκη αιμοληψίας (…) να χρησιμοποιούν το αίμα των εκλεκτών συγγενών τους χιμπατζήδων, ουρακοτάγκων, γοριλλών, γιββώνων». Η αντίδραση του Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ μετά την επιβεβαίωση της ανακάλυψης ενός «καινούργιου δομικού συστατικού της ύλης» θα ήταν γραφική αν δεν συνέτειναν δύο άλλοι παράγοντες.

Πρώτον, η παραδοξότητα του λόγου του κ. Σεραφείμ: δεν είναι μόνο -όπως είπαν εύστοχα ορισμένοι- το ότι επιτίθεται σε ένα «σωματίδιο» το οποίο εκ φύσεως δε μπορεί να απαντήσει. Είναι κατά βάση το ότι ένας άνθρωπος που (εκ θέσεως) θα έπρεπε να εκφέρει λόγο αγαπητικό και αλληλέγγυο, καλλιεργεί τα πάθη και τους διαχωρισμούς μεταξύ «καλών» και «κακών» ανθρώπων (προφανώς μην έχοντας ιδέα για το λόγο Εκείνου που εκπροσωπεί).

Ξεφεύγοντας από το επιφανειακό της υπόθεσης (ένας Μητροπολίτης επιτίθεται στην Επιστήμη) και διεισδύοντας στον πυρήνα της σκέψης του κ. Σεραφείμ, θα βρούμε ένα καθημερινό συστατικό της νεοελληνικής κουλτούρας. Σε αυτή τη χώρα συνηθίζουμε να έχουμε όλοι γνώμη για όλα. Ακόμα χειρότερα, δεν εκφέρουμε απλά γνώμη εκφράζοντας έστω κάποιες επιφυλάξεις λόγω αγνοίας, αλλά μιλάμε με στόμφο «ειδικού». Έτσι, οι θαμώνες των τηλε-παραθύρων διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους επί παντός επιστητού, από την Οικονομία μέχρι την τρομοκρατία, ο Μητροπολίτης ασχολείται με τα χωράφια της Επιστήμης, ο κάθε πολιτικός ασπάζεται τις θεωρίες συνομωσίας του κ. Λιακόπουλου κοκ. Αυτός ο λόγος θα ήταν ακίνδυνος αφενός αν είχε χαρακτήρα «χαβαλέ» και αφετέρου αν δεν έβρισκαν χώρο να παρεισφρήσουν στο δημόσιο διάλογο παντελώς είδους συνομωσίες.

Όταν, όμως, ένα δημόσιο πρόσωπο άσχετο με κάποιο θέμα εκφέρει την άποψη του πάνω σε αυτό, συνήθως μιλάει απλοϊκά, συναισθηματικά, συνομωσιολογικά, εντέλει παράλογα. Κάποιοι τείνουν ευήκοον ους σε αυτές τις θεωρείς επειδή τον «εμπιστεύονται», οι θεωρίες αυτές αναπαράγονται και τελικά γίνονται “mainstream”. Έτσι συχνά όποιος εκφέρει τον Ορθό Λόγο αρνούμενος να τις ασπαστεί καταλήγει να αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση εξαίρεση, στη χειρότερη να είναι αυτός ο γραφικός...

Δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» στις 05.07.2012

Δεν υπάρχουν σχόλια: