Όποιος προσπάθησε να προσεγγίσει το κέντρο της Αθήνας το πρωί της Παρασκευής, αντίκριζε ένα οικείο θέαμα: οι δρόμοι που οδηγούσαν σε αυτό ήταν κλειστοί. Οι οδηγοί αναγκάζονταν να σταματήσουν λίγο πριν τις Στήλες του Ολυμπίου Διός και να αλλάξουν πορεία. Απορημένοι οι τουρίστες που επέβαιναν στα πούλμαν προσπαθούσαν να αντιληφθούν τι συνέβη και Παρασκευή πρωί το κέντρο της πόλης είναι κλειστό. Αιτία; Η συγκέντρωση μερικών δεκάδων οπαδών του ΚΚΕ έξω από τη Βουλή. Αν μάλιστα οι τουρίστες που προαναφέραμε βρίσκονται στην Αθήνα λίγες μέρες θα μπορούσαν να συμπεράνουν –έστω και με λίγη δόση υπερβολής– ότι το κέντρο της πόλης είναι περίπου «κτήμα» του οποιουδήποτε αποφασίζει να οργανώσει μια διαδήλωση. Όσοι θέλουν να κάνουν τις δουλειές τους, τα ψώνια τους ή να πιουν τον καφέ τους, βολεύονται τις υπόλοιπες ώρες!Αυτό που συμβαίνει κάθε φορά που υπάρχει πορεία είναι φυσικό επακόλουθο μιας παρωχημένης νοοτροπίας και λογικής που έχουν ορισμένοι, σύμφωνα με την οποία μοναδικός νόμος είναι «το δίκιο του εργάτη» (Πάσχος Μανδραβέλης, «Καθημερινή», 12.02.2008). Οι… υπόλοιποι νόμοι –ακόμα και το ίδιο το Σύνταγμα– περνούν σε δεύτερη μοίρα. Έτσι ο πολίτης το παίρνει απόφαση ότι αρκετές ώρες μέσα στη βδομάδα είναι αναγκασμένος να μείνει μακριά από το κέντρο της πόλης ή εγκλωβισμένος σε αυτό, επειδή κάποιοι κάνουν κατάληψη των δρόμων.
Κανείς βέβαια δεν ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να γίνονται εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Εξάλλου μια τέτοια άποψη θα ήταν αντίθετη στις επιταγές του Συντάγματος. Ωστόσο, εξίσου αντισυνταγματική και παράλογη είναι σημερινή κατάσταση: μερικές δεκάδες κόσμου, διεκδικώντας τα όποια –«δίκαια» ή «άδικα», δεν το εξετάζουμε εδώ– αιτήματά τους κρατούν μια ολόκληρη πόλη υπό ομηρία. Η οικονομική ζωή, οι μετακινήσεις, οι υποχρεώσεις και η γενικότερη λειτουργία της πόλης αναστέλλονται κάθε τόσο μέχρι νεωτέρας...
Σύμφωνοι θα πουν κάποιοι, αλλά υπάρχει και το μετρό για τις μετακινήσεις και θα έχουν εν μέρει δίκιο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι πολλοί κάτοικοι της πρωτεύουσας δεν έχουν κοντά τους σταθμό μετρό. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το λάθος εδώ είναι η νοοτροπία. Δηλαδή το ότι μια μειοψηφία θεωρεί ότι έχει περισσότερα δικαιώματα από όλους τους άλλους, επειδή διαδηλώνει!
Το πιο εξωφρενικό είναι ότι κανένας δεν αναζητά μια λύση στο πρόβλημα. Επί παραδείγματι, θα ήταν πιο λογικό να βρεθεί μια φόρμουλα έτσι ώστε και πορείες να διεξάγονται και η πόλη να λειτουργεί. Φυσικά αν γίνει μια τέτοια πρόταση θα ακουστούν οι γνωστοί μύδροι εναντίον των «αντιδραστικών νοικοκυραίων». Όμως, δεν πρόκειται για «νοικοκυραίους». Πρόκειται απλώς για ανθρώπους που δε θέλουν κάθε λίγο και λιγάκι να καταστρατηγούνται τα συνταγματικά τους δικαιώματα για να εξυπηρετηθεί μια μερίδα πολιτών που θέλει –και καλά κάνει– να εκφράσει δημόσια τις απόψεις της…
Δ. Τζ.
13 σχόλια:
Πάντα πίστευα, ότι η ελευθερία μου σταματά, εκεί όπου καταπατώ την ελευθερία του άλλου...
Κάποιες συνδικαλίστηκες πρακτικές, που γίνονται για συγκεκριμένους σκοπούς, με βρίσκουν κάθετα αντίθετο.
Οι διαδηλώσεις και οι απεργίες είναι θεμιτές και αναγκαίες αρκεί να πληρούν κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις...
Δεν γίνεται για παράδειγμα να κλείνει η Ακρόπολη και οι αρχαιολογικοί χώροι, επειδή κάνουν απεργία κάποιοι υπάλληλοι. Με ποιο δικαίωμα κλείνεις έναν χώρο, λες και σου ανήκει;
Συμφωνώ με τα λεγόμενά σου. ;)
Μακάρι οι Διαδηλώσεις να είχαν το χαρακτήρα που τους αρμόζει!
Ο λόγος που γίνονται δεν είναι πια ο ίδιος!Μάλλον είναι απλά μια βόλτα στο κέντρο χωρίς αυτοκίνητο(κάλο και αυτό)
Αλλά πιστεύω ότι έστω και μια να γίνει με κίνητρο την αγανάκτηση του πολίτη αξίζει να την περιμένουμε!!Όχι;
Διαφωνώ κάθετα με οποιαδήποτε πορεία ή απεργία (και κυρίως με τις συνεχείς και επαναλαμβανόμενες) για δύο κυρίως λόγους: πρώτον, ως μορφή διαμαρτυρίας είναι εντελώς τριτοκοσμική, και δεύτερον, δεν έχει καμία μα καμία ουσιαστική απήχηση. Δηλαδή πώς να το κάνουμε, δεν έχει νόημα να ψηφίζεις κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο και από τον Οκτώβριο και μετά να αρχίζεις απεργιακές κινητοποιήσεις διάρκειας 4 χρόνων (πλην Αυγούστου που δεν απεργεί και δεν πορεύεται κανείς) μόνο και μόνο για να ξαναψηφίσεις την ίδια κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές.
Διαφωνώ γενικώς με τα "δικαιώματα" του καθένα που μου κάνουν τη ζωή δύσκολη χωρίς λόγο και αιτία. Αμάν πια!
@Σοφία
Προφανώς όποιος έχει ψηφίσει το κυβερνόν κόμμα δεν σημαίνει ότι συμφωνεί με όλα ούτε ότι δεν μπορεί ν'αντιδράσει όταν πλήγονται τα συμφέροντά του.
Πάντως δεν είναι λογική αυτή "Διαφωνώ γενικώς με τα "δικαιώματα" του καθένα που μου κάνουν τη ζωή δύσκολη χωρίς λόγο και αιτία.", δηλ "τι θέλουν και κάνουν πορεία έχω να πάω στην δουλειά μου".
Δεν μπορούμε να λειτουργούμε έτσι, ούτε να τα ρίχνουμε στους απεργούς.
Αυτό θέλει και η κάθε κυβέρνηση. Να υπάρχει πίεση από πολίτη σε πολίτη, αντί να υπάρχει από πολίτη σε εξουσία.
Συμφωνώ ότι ο τρόπος διαμαρτυρίας όταν γίνεται σήριαλ για τις ειδήσεις χάνει την δυναμική του, ειδικά όταν μπαίνουν συνδικαλιστικές μικροπολιτικές στην μέση, αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε όλες τις περιπτώσεις στο ίδιο καζάνι...
Κοίτα, απόψεις είναι αυτές. Ο καθένας βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία αλλά ναι, δεν πιστεύω ότι έχει κανείς δικαίωμα στην απεργία (και δη στην πορεία) για ψύλου πήδημα. Όχι μόνο γιατί με δυσκολεύει - στις μετακινήσεις μου και γενικώς - αλλά και γιατί από τις πολλές πορείες έχουν πάθει όλοι - και πρώτη πρώτη η κυβέρνηση - ανοσία. Δηλαδή τρώω την ταλαιπωρία τζάμπα και χαλαλίδικα.
Η κάθε κυβέρνηση το βασικότερο πράγμα που θέλει είναι την επανεκλογή της. Οι απεργίες αποδεδειγμένα δεν εμποδίζουν την επανεκλογή της ίδιας κυβέρνησης, οπότε σιγά που θα κάτσουν να σκάσουν τα στελέχη της κυβέρνησης. Ίσα-ίσα γλιτώνουν κάμποσο δημόσιο χρήμα από τους μισθούς. Δηλαδή στο τέλος βγαίνουν και κερδισμένοι.
Εγώ συμφωνώ οτι οι πορείες επιβαρύνουν το κοινωνικό σύνολο και είναι μια ξεπερασμένη μέθοδος αντίδρασης. Απο κεί και πέρα τι μπορεί να προταθεί ως μοχλός πίεσης;
Πραγματικά αμφιταλαντεύομαι!
@στέφανος: Συμφωνώ απόλυτα με την πρώτη σου φράση, φίλε Στέφανε. Η ελευθερία του καθενός μας έχει κάποια όρια, άσχετα αν έχουμε την τάση να μη τα λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη σε αυτή τη χώρα...
@attickattack: Περίπου έτσι είναι τα πράγματα. Ευκαιρία για βόλτα στο κέντρο, αλλά και για να εκτονώσουν κάποιοι τις "επαναστατικότητα" τους -εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Για το τελευταίο που λες θυμίζω τη μεγάλη (σε όγκο και παλμό) διαδήλωση για τα δάση, τον περασμένο Σεπτέμβριο. Η οποία έγινε χωρίς κομματικές "πλάτες"... Πάντως θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μια πορεία για το δικαίωμα μας να κυκλοφορούμε ελεύθερα στους δρόμους, όταν έχει... πορεία…
@σοφία: Γενικά Σοφία με βρίσκει σύμφωνο αυτό που λες: όντως είναι κάπως παράλογο να (επαν)εκλέγεις κυβέρνηση το Σεπτέμβριο και να αρχίζεις διαδηλώσεις τον Οκτώβριο. Κατά μια έννοια δε σέβεσαι την ετυμηγορία του... "κυρίαρχου λαού".
Γενικά –το επαναλαμβάνω– νομίζω πως ο καθένας μπορεί να διαμαρτυρηθεί δημόσια, αρκεί να μην εμποδίζει τη ζωή των πολλών. Διότι αλλιώς κάποιοι εκμεταλλεύονται την ανεκτικότητα των υπολοίπων και κάνουν τους κανόνες της Δημοκρατίας λάστιχο, ανάλογα με το τι τους βολεύει...
@σοφία - samael: "Πάντως δεν είναι λογική αυτή (...) Δηλαδή τι θέλουν και κάνουν πορεία έχω να πάω στην δουλειά μου". Εδώ ακριβώς νομίζω ότι εντοπίζεται το πρόβλημα φίλε samael. Ότι στην πράξη κάποιοι έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους υπολοίπους, επειδή συμμετέχουν σε μια πορεία και μας φαίνεται παράλογο το αυτονόητο: ότι η Σοφία ζητάει να μην καταστρατηγούνται τα δικαιώματά της, δηλ. να μπορεί να πάει στη δουλειά της, για καφέ ή όπου αλλού θέλει. Ζητάει να μη γίνεται θύμα μιας μικρής μερίδας κόσμου που θέλει να διαμαρτυρηθεί. Δε μου φαίνεται παράλογο…
@cinderella: Συμφωνούμε cinderella μου. Όντως θέλει σκέψη για να βρεθεί μια λύση που να εξυπηρετεί τους πάντες. Αυτό που μου φαίνεται λογικό και πάντως βολικό για όλους, είναι να γίνονται πορείες, αλλά χωρίς να κλείνουν οι δρόμοι. Ας το ψάξουν οι αρμόδιοι. Και μη μου πουν ότι δε γίνεται, υπάρχουν παραδείγματα από το εξωτερικό...
Υπάρχουν πολλοί καλοί τρόποι διαμαρτυρίας. Ο τρόπος διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης είναι η ψήφος μας. Ας την χρησιμοποιήσουμε λοιπόν όπως πρέπει. Ο τρόπος διαμαρτυρίας κατά του εργοδότη, αν και εφόσον έχουν εξαντληθεί οι όποιες διαπραγματεύσεις, είναι η παραίτηση. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν η κυβέρνηση είναι ο εργοδότης και (επειδή το χρήμα πολύ εμίσησαν, το βόλεμα ουδείς) δεν θες να παραιτηθείς γιατί πού θα βρεις καλύτερα. Έτσι, μένεις εργαζόμενος, γνωρίζοντας ότι μπορείς να κάνεις απεργία κάθε φορά που σε πνίγει το δίκιο του εργάτη. Στο μεταξύ, η κυβέρνηση-εργοδότης γνωρίζει πολύ καλά ότι όσο και να σε ξεζουμίζει δεν πρόκειται να φύγεις, άσε που άμα βγει και σου πουλήσει φούμαρα ότι τις φωτιές τις βάζουν Κοσσοβάροι τρομοκράτες και δεν ξέρω κι εγώ τι, θα τους ξαναψηφίσεις κι από πάνω. Άρα γιατί να χαλάσει τη ζαχαρένια της;
Λυπάμαι που θα καταστώ επικριτικός από το πρώτο μου σχόλιο στο blog σου αλλά θεωρώ πως εξετάζεις μόνο μία,τη λιγότερο σημαντική μάλιστα,πλευρά του ζητήματος.Όντας εργαζόμενος εδώ και τέσσερα χρόνια ως εξωτερικός συνεργάτης σε ιδιωτική εταιρεία,κινούμαι στους δρόμους της Αθήνας καθημερινά και για πολλές ώρες.
Θα μπορούσα πολύ εύκολα να ισοπεδώσω οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας και να πω ότι "Τι θα γίνει με τις διαδηλώσεις? Δε μπορώ να πάω στη δουλειά μου". Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Πρώτα από όλα οποιοσδήποτε αποφασίσει να διοργανώσει μια διαδήλωση είναι υποχρεωμένος,βάσει νόμου,να ενημερώνει τις αστυνομικές αρχές. Στρέφεις τα βέλη σου σε εντελώς λάθος κατεύθυνση. Σου θυμίζω ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου η απεργία και η διαδήλωση είναι αναφαίρετα δικαιώματα του πολίτη.Γράφεις για "μικρές μερίδες κόσμου" ξεχνώντας ίσως πως μια τέτοια "ανούσια"-κατ' εσέ-διαμαρτυρία 1,5 εκ. εργαζομένων ανάγκασε το 2001 την τότε κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Ξεχνάς πως η μαζική πάλη, εκδηλούμενη με διαδηλώσεις αλλά καταλήψεις,γκρέμισε πριν τρεις δεκαετίες το στρατιωτικό καθεστώς, επιτρέποντάς σου σήμερα να διακινείς ελεύθερα τις σκέψεις και τις ιδέες σου ανευ λογοκρισίας.
Δε γνωρίζω αν εργάζεσαι ή όχι και δε μπορώ να καταλάβω στην τελική την τόσο μεγάλη όχλησή σου.Μπορείς να βρεις εναλλακτικούς δρόμους αποφεύγοντας το κέντρο ή να χρησιμοποιήσεις τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς βοηθώντας έτσι και το περιβάλλον,αν πρέπει οπωσδήποτε να πας στο κέντρο της πόλης.
Καθημερινά τα δικαιώματά μας-εργασιακά,προσωπικά και κάθε μορφής-περιστέλλονται.Το να μπει περιορισμός σε οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας-όταν μάλιστα αυτή δε στρέφεται επ' ουδενί λόγω-κατά της ανθρώπινης ζωής-το θεωρώ στην καλύτερη περίπτωση αντιδημοκρατικό.
Περνώ στο βασικότερο σχόλιο μου.Γράφεις για τις διαδηλώσεις,τις "ανωμαλίες" στη λειτουργία της πόλης.Μπρος όμως στο επαίσχυντο φαινόμενο που παρακολουθήσαμε στις τηλεοράσεις μας πριν δύο εβδομάδες επιλέγεις να σιωπήσεις:Η αστυνομία επιτίθεται στους διαδηλωτές με τη βοήθεια μελών της "Χρυσής Αυγής".Δεν έχεις να πεις κάτ γι' αυτό? Η αστυνομία μιας δημοκρατικής χώρας όπου "λειτουργούν οι θεσμοί στο μέγιστο βαθμό" να συνεργάζεται με παρακρατική οργάνωση η οποία υποστηρίζει το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.
Θα σου πρότεινα όταν μελετάς ένα θέμα και το παρουσιάζεις να εξετάζεις όλες,ανεξαιρέτως,τις πτυχές του και όχι να επικεντρώνεσαι στα λιγότερο επώδυνα,και ίσως ανούσια,τμήματα.
@a.g.h.: Καταρχάς επέτρεψε μου να ξεκινήσω την απάντηση μου λέγοντας ότι το τι είναι "ανούσιο" και τι "ουσιώδες", είναι εντελώς υποκειμενικό ζήτημα. Γιατί δηλαδή να δεχθούμε ότι είναι "ανούσιο" το να μπορεί να κυκλοφορεί κάποιος ΕΛΕΥΘΕΡΑ στην πόλη και "ουσιώδες" το να περιστέλλεται αυτό το –αναφαίρετο– δικαίωμα για χάριν ενός άλλου –επίσης αναφαίρετου– δικαιώματος; Μήπως έτσι χαμηλώνουμε τον πήχη των απαιτήσεων που έχουμε από τη δημοκρατία μας;
Προχωρώντας τώρα στην ουσία της επιχειρηματολογίας σου: Λες –σωστά– ότι η απεργία και η διαδήλωση είναι αναφαίρετα δικαιώματα του πολίτη. Κανείς δε διαφωνεί μέχρις εδώ. Και αν διάβασες προσεκτικά το κείμενό μου θα πρόσεξες ότι δε μιλώ για "κατάργηση" των διαδηλώσεων, αλλά λέω ότι θα ήταν πιο λογικό να γίνονται χωρίς να κατεβάζει ρολά η πόλη. Όμως, όπως είναι "αναφαίρετο δικαίωμα η απεργία", αναρωτιέμαι, δεν είναι εξίσου σημαντικό το να μπορεί να κυκλοφορεί κανείς ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς; Εκτός αν βάζουμε τις ελευθερίες στο ζύγι. Για να μπορούμε να απεργούμε οφείλουμε να περιστείλουμε το δικαίωμα της ανεμπόδιστης κυκλοφορίας; Μην ξεχνάμε ότι μια από τις βασικότερες αρχές της δημοκρατίας αναφέρει ότι "η ελευθερία του καθενός τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου".
Για το θέμα των προ λίγων εβδομάδων επεισοδίων μεταξύ ακροδεξιών, ακροαριστερών και αστυνομίας, η καταδίκη αυτού που συνέβη είναι αυτονόητη. Αν βέβαια ισχύει η θεωρία των μεν, ότι δηλ. τα ΜΑΤ συνεργάστηκαν με τη "Χρυσή Αυγή" για να χτυπήσουν τους ακροαριστερούς. Διότι υπάρχει και η άλλη θεωρία: Οι ακροδεξιοί έκαναν διαδήλωση. Προφανώς όταν υπάρχει διαδήλωση, η αστυνομία φρουρεί αυτήν και όχι την... αντιδιαδήλωση. Πάντως, επαναλαμβάνω για να μην υπάρξουν παρερμηνείες, αν ισχύει η πρώτη θεωρία, η καταδίκη του περιστατικού είναι αυτονόητη για κάθε λογικό άνθρωπο.
Τέλος λες αναρωτιέσαι αν είναι λογικό "η αστυνομία μιας δημοκρατικής χώρας όπου «λειτουργούν οι θεσμοί στο μέγιστο βαθμό» να συνεργάζεται με παρακρατική(;;) οργάνωση η οποία υποστηρίζει το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία". Θεωρώ ότι το θέμα δεν είναι η συνεργασία των σωμάτων ασφαλείας με τους ακροδεξιούς, αλλά γενικότερα η συνεργασία τους με όποιον παρανομεί. "Τα όργανα τάξης ενός κράτους δικαίου δεν επιλέγουν παρανόμους. Πατάσσουν την παρανομία. Αυτό που είναι αυτονόητο για οποιαδήποτε ευνομούμενη πολιτεία, δυστυχώς στην Ελλάδα χρήζει υπενθύμισης". (Πάσχος Μανδραβέλης, "Καθημερινή", 05.02.2008).
ΥΓ. Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν πορείες με αθρόα προσέλευση πολιτών. Όμως, αυτή για την οποία μιλάω, της περασμένης Παρασκευής, όπως και σε πολλές από όσες γίνονται σχεδόν καθημερινά στην Αθήνα, συμμετέχουν 100-150 άτομα. Πιθανώς να διαφωνούμε, πάντως δε μου φαίνεται λογικό 100 άτομα να κλείνουν ολόκληρο το κέντρο της πρωτεύουσας για ώρες…
Ποιος ακριβώς θεωρείς ότι σου αφαιρεί το δικαίωμα να κυκλοφορείς ΕΛΕΥΘΕΡΑ(όπως τονίζεις) στην πόλη? Δεν νομίζω ότι υφίσταται κάτι τέτοιο.Τώρα αν κυκλοφορείς με αυτοκίνητο μόνο και απαιτείς να φτάσεις εκεί που θες ΑΚΡΙΒΩΣ απ'έξω,παρκάροντας εννοείται σε ακτίνα δέκα μέτρων,τότε δεν παραβιάζεται κανένα δικαίωμα σου,απλά δε μπορείς-για μία έστω μέρα-να καταστείς "Ελληνάρας".Πεζός μπορείς ωραιότατα να κυκλοφορήσεις,το ίδιο και με το μετρό.
Τώρα σε ό,τι αφορά ΜΑΤ-Χρυσή αυγή έχω την εντύπωση πως δεν κατανόησες πλήρως τα γραφόμενά μου.ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως η Αστυνομία ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να είνα αδιάφθορη και να μη συνεργάζεται με κανένα εγκληματία ή οργάνωση.Επίσης "η θεωρία των μεν" όπως την αποκαλείς επιβεβαιώνεται από τα τηλεοπτικά πλάνα."Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις".Αν πρόκειται για διαδήλωση και ταυτόχρονη αντιδιαδήλωση η αστυνομία οφείλει να λάβει τέτοια μέτρα ώστε να μη δημιουργηθεί το παραμικρό.Αρκετές φορές όμως,τα επεισόδια και οι καταστροφές ξεκινούν ακριβώς από κει,από αυτούς τους ίδιους που περιφρουρούν.Η στάση των ΜΑΤ τις περισσότερες φορές είναι προκλητική ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις επίθεσης στους διαδηλωτές χωρίς λόγο.Υπερβάλλων ζήλος? Δε θα το έλεγα.Ας μη γελιόμαστε,η ιδεολογία που αφομοιώνουν στις αστυνομικές σχολές,στο λέω με βεβαιότητα,δεν απέχει και πάρα πολύ από αυτή της "Χρυσής Αυγής":επιθετικοί και προκλητικοί στους μετανάστες,τους αριστερούς,τους αναρχικούς.Είναι πάντως,κοινό μυστικό πως οι περίφημοι "κουκουλοφόροι" προέρχονται πολλές φορές από τις τάξεις της αστυνομίας.Δεν υπάρχουν "γνωστοί-άγνωστοι",αρνούμαι κατηγορηματικά να δεχθώ κάτι τέτοιο,υπάρχουν μόνο γνωστοί.
Τέλος,δε θεωρώ ότι υπάρχει κανενός είδους "πλαφόν" στους διαδηλωτές.Είτε 100,είτε 50,είτε 10 το δικαίωμα στη διαμαρτυρία είναι αναφαίρετο.
Δεν είναι θέμα το αυτοκίνητο. Ούτε καν το ότι όποιος πολίτης θέλει να κάνει την… εγκληματική πράξη να κατέβει με αυτοκίνητο στο κέντρο, δεν έχει στην ουσία το δικαίωμα όταν υπάρχει πορεία. Ούτε είναι το θέμα, ότι καλώς ή κακώς πρόσβαση σε μετρό δεν έχει –δυστυχώς– όλη η Αττική. Το ζήτημα –επαναλαμβάνω –έγκειται στο ότι για να διαδηλώσουν κάποιοι (λίγοι ή πολλοί, δεν έχει σημασία) κλείνει το κέντρο της πόλης.
Προφανώς, φίλε μου και δεν τίθεται θέμα διαχωρισμού των διαμαρτυρόμενων, σε σχέση με το πλήθος τους. Απλά το ανέφερα ως αντιδιαστολή στο διαχωρισμό που έκανες εσύ για "μια (…) διαμαρτυρία 1,5 εκ. εργαζομένων ανάγκασε το 2001 την τότε κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό".
Το πιο ανησυχητικό για μένα είναι ότι κανείς δεν επιχειρεί να βρεί μια φόρμουλα έτσι ώστε και πορείες να διεξάγονται και η πόλη να λειτουργεί. Μια συμβιβαστική λύση που να εξυπηρετεί τους πάντες…
Θα συμφωνήσω ότι οι πορείες έχουν χάσει τον ρολου τους ως μοχλός πίεσης. Παρόλα αυτά και να θέλει να μαζευτεί μία ομάδα να έξω από την βουλή (για να μην κλείσει ο δρόμος όπως λες) και να διαμαρτυρηθεί της το αρνούνται... τα ΜΑΤ.
Με τις απεργίες κάποιοι μπορούν να ενοχλούνται όμως υπάρχουν πολλά εργοστάσια που έκλεισαν έτσι, απλά. Το πρόβλημα του αλλουνού γίνεται και δικό μας όσο και να μην το αντιλαμβάνεστε. Κάποια στιγμή μπορεί να χρειαστεί κι εσείς να διαμαρτυρηθείτε , πώς θα είναι; Με blog; Με το facebook; Απλά θα σας απολύσουν όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες. Virtual διαμαρτυρίες δεν υπάρχουν, πρέπει να μεταφραστούν στην πραγματική ζωή.
Καταλαβαίνω ότι αναφέρεστε σε περιπτώσεις όπου αρκετοί χρησιμοποιούν την απεργία για παιχνίδι. Όμως δεν είναι.
Στην χώρα μας επέρχεται μεγάλη οικονομική κρίση. Οι πολλές απεργίες εμένα αυτό μου λένε και πιο πολύ αυτό με ανησυχεί.
Πιο πολύ δεν σε ανησυχεί που αντί ο κόσμος να πει θέλω κι εγώ τα παραπάνω που παίρνουν οι άλλοι (να έχω κι εγώ τέτοιο μισθό) λέει να παίρνουν όσα κι εγώ; Δεν δείχνει παραίτηση;
Και ο ίδιος κόσμος να το βουλώνει όταν μαθαίνει ότι για μια απλή μοίζα χρειάστηκαν 5 εκαττομύρια ευρώ (γύρω στο 1 και δις δραχμές για όποιον θυμάται) αλλά κατά τα άλλα τα ταμεία δεν έχουν λεφτά;
δεν είναι το δίκιο του εργάτη (που ακουγεται παροχημένο) αλλά το δίκιο το δικό σου το δικό μου το δικό της όταν εργαζόμαστε. Αν μόνοι μας λέμε δεν τα θέλουμε τα δικαιώματά μας ο άλλος γιατί να μας λυπηθεί;
Αν έχετε προτάσεις για εναλλακτικό συνδικαλισμό πεστε τις στο σωματείο σας. Αν υπάρχει.
Αναφέρομαι κυρίως στην σοφία όχι στον δ.τζ. και αναφέρομαι κυρίως στο περί απεργείας
Δημοσίευση σχολίου