Μετά από πολύ συζήτηση και έπειτα από πρόταση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας, αποφασίστηκε η πιλοτική επέκταση του ωραρίου λειτουργίας του μετρό, για δύο περίπου ώρες, κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Μέσα από αυτή τη διαδικασία και με βάση τις μετρήσεις που θα κάνει η «Αττικό Μετρό Α.Ε.», θα αποφασιστεί αν το μέτρο είναι βιώσιμο και –ως εκ τούτου– αν θα πάρει μόνιμη μορφή. Η επέκταση του ωραρίου θα ίσχυε από την περασμένη Παρασκευή. Μόνο που όλοι μας –επιβατικό κοινό, Πολιτεία– λογαριάζαμε χωρίς τους συλλόγους εργαζομένων (δηλαδή συνδικαλιστές) του μετρό.
Οι τελευταίοι, επικαλούμενοι λόγους συντήρησης του δικτύου, θέματα ασφαλείας, αλλά κυρίως λόγους βιωσιμότητας του μέτρου, αποφάσισαν να μην το εφαρμόσουν! Στις πρώτες δύο ενστάσεις τους πιθανώς να έχουν τις γνώσεις και άρα τη δικαιοδοσία να εκφράσουν μια κάπως τεκμηριωμένη γνώμη. Ωστόσο, κάθε σώφρων πολίτης αναρωτιέται πως οι υπάλληλοι του μετρό στη συντήρηση, στην καθαριότητα κοκ. μπορούν να κάνουν προβλέψεις για την «οικονομική βιωσιμότητα» της επέκτασης ωραρίου! Από πού πηγάζει η πρόβλεψη τους ότι η εταιρεία θα αντιμετωπίσει οικονομικές δυσκολίες, στην περίπτωση που εφαρμοστεί η επέκταση του ωραρίου λειτουργίας;
Όμως δεν είναι αυτό το θέμα. Το πρόβλημα εντοπίζεται αλλού: Στην Ελλάδα τα τελευταία είκοσι χρόνια φαίνεται πως δεν κυβερνούν οι εκλεγμένες από το λαό κυβερνήσεις, αλλά οι συνδικαλιστές! Αυτοί είναι που –ανάλογα με τις συντεχνιακές διεκδικήσεις τους– ορίζουν την πολιτική ατζέντα. Καταστρατηγώντας κάθε έννοια του κράτους δικαίου, απειλούν ότι θα κλείσουν τα αεροδρόμια αν μπει «λουκέτο» στην Ολυμπιακή, μια εταιρεία που κάθε μέρα που περνάει επιβαρύνει την τσέπη μας κατά 400.000 ευρώ. Κλείνουν τα πανεπιστήμια, αδιαφορώντας για το ότι η κίνηση αυτή είναι αντισυνταγματική. Αρνούνται να εφαρμόσουν την απόφαση του υπ. Μεταφορών για δοκιμαστική(!) επέκταση του ωραρίου λειτουργίας του μετρό, επειδή απλώς δε τους αρέσει.
Φυσικά, αυτή δεν είναι εικόνα σοβαρής Πολιτείας. Δεν μπορούμε να μιλάμε για λειτουργικό και αξιόπιστο κράτος, όταν το τελευταίο σέρνεται και πολλές φορές υποκύπτει στους συντεχνιακούς εκβιασμούς. Σε τελική ανάλυση, η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση είναι αυτή που καλείται να πάρει τις αποφάσεις. Αν αυτές είναι σωστές ή όχι, θα το κρίνουν οι πολίτες με τη ψήφο τους στις εκλογές. Όλα τα υπόλοιπα περί «δίκαιων αιτημάτων» είναι για εσωτερική κατανάλωση. Ιδίως όταν κανείς δε μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει γιατί τα αιτήματα αυτά είναι «δίκαια».
«Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;» αναρωτιόταν κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αν και το ρητορικό αυτό ερώτημα έχει τεθεί πολλά χρόνια πριν, φαίνεται σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ…
Δ. Τζ.
8 σχόλια:
Aπαράδεκτε κύριε Δ. Τζ. απλώνω ολόκληρο σεντόνι στο πόστ του Αρχιεπισκόπου και μόλις πατάω δημοσίευση εξαφανίζεται και αυτό και το κείμενο; Τι τακτικές είναι αυτές; Δεν λυπάστε τους καημένους τους σχολιαστές σας; Σε ένδειξη διαμαρτυρίας δεν σχολιάζω αυτό κι ας έχω πολλά να πω και το ξέρετε!!
Υ.Γ. Ελπίζω αυτό το σχόλιο στο οποίο σας τα χώνω με το γάντι να αναρτηθεί και να μην εξαφανιστεί μέχρι να κάνω refresh τη σελίδα!!
Το νου σας!
Btw Καλό μήνα και καλή εβδομάδα!
Ο Ζαχόπουλος
Ο Τράγκας
Ο Τριανταφυλλόπουλος
Ο Πρετεντέρης
Η Τρέμη
Ο Τράγκας
Ο Θέμος
Ο Τατούλης
Ο Καρατζαφέρης
Η Νατάσσα
Και πάντως όχι ο Καραμανλής!
Mε κίνδυνο αλλού να γράψω κι αλλού να δημοσιευτεί το σχόλιο μου ή ακόμα χειρότερα να μην δημοσιευτεί (μαχαιριά είναι αυτό το τελευταίο!) θα κάνω κι απόψε μια προσπάθεια να σχολιάσω. ;);)
Ας ξεκινήσουμε από το μέτρο. Ειδικά εμάς που βγαίνουμε τις Παρασκευές και τα Σάββατα, που ανήκουμε στη γενιά των 700 ευρώ και που δεν έχουμε απαραίτητα δικό μας αυτοκίνητο, το μέτρο αυτό μας σώζει. Οι λόγοι ευνόητοι. Δε χρειάζεται καν να τους αναφέρω. Ακόμα περισσότερο όμως πιστεύω οτι το μετρό θα έπρεπε να λειτουργεί καθ' όλο το 24ωρο τις συγκεκριμένες βραδιές και ως τις 2 τα ξημερώματα τις Κυριακές και τις Πέμπτες.
Το λόγο των συνδικαλιστών για τη βιωσιμότητα αρνούμαι να τον καταλάβω και να τον ενστερνιστώ. Αφενός γιατί πιστεύω ακράδαντα οτι το μέτρο θα έχει τεράστια επιτυχία, αφετέρου γιατί δεν είδα καμιά διαμαρτυρία από μέρους τους για τους συρμούς που περνάνε ανα 7-8 λεπτά τα πρωινά ενώ οι αποβάθρες σφύζουν από κόσμο και στα βαγόνια δεν υπάρχει χώρος ούτε για ανάσα.
Στο μόνο που θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί τους είναι στη περίπτωση που καταπατώνται τα εργασιακά τους δικαιώματα με ανύπαρκτες υπερωρίες κλπ κλπ
Απο κεί και πέρα διαφωνώ και με την πολιτεία που εφαρμόζει το μέτρο πιλοτικά. Τι θα πει πιλοτικά;; Τα δημόσια αγαθά πρέπει να προσφέρονται στο λαό ακόμα κι αν η πλάστιγγα γέρνει προς τη ζημία. Ας μην ξεχνάμε οτι ακόμα και αυτή εμείς οι Έλληνες φορολογούμενοι θα την πληρώσουμε οποτε δεν δέχομαι δοκιμές και παζαρέματα. Τόσο απλά, τόσο ευγενικά!
Καλησπέρες και επειδή θέλω να γράψω κι άλλα θα επανέλθω αύριο μάλλον αφού δω οτι το σχόλιο μου έχει δημοσιευτεί!! :))))
Λένε ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα και ότι το συμφέρον του όλου υπερέχει του ατομικού συμφέροντος...
Ομως , στην Ελλαδα, η κακώς νοουμενη ελευθερία και η κακώς νοούμενη δημοκρατία ( ασυδοσία) μπορεί εύκολα και άκριτα να υποκύπτει στους εκβιασμούς οιουδήποτε.
Αυτή ειναι η αλήθεια και ουαι σε αυτούς που δεν την κατανοούν εγκαίρως. Θεωρώ ότι αν γίνει αντιληπτή αυτή η παράμετρος απ τους πολλούς, θα συνεννοηθούμε μεταξύ μας
καλημερα
ριτς
Δυστυχώς δεν υπάρχει Δημο-κρατία και ίσως ποτέ να μην υπήρξε στο απόλυτο.
Ο τίτλος του post σου φίλε δ.τζ. είναι η πονεμένη φράση στα χείλη πολλών Ελλήνων εδώ και δεκαετίες...ελπίζω να μην παθαίνουμε ανοσία...
@cinderella: Σας ζητώ συγνώμη για την ταλαιπωρία, καλή μου cinderella. Ήθελα να κάνω κάποιες διορθώσεις στο κείμενο και το απέσυρα, μιας και δεν υπήρχε κάποιο σχόλιο έως τότε. Θα το ανεβάσω μέσα στις επόμενες μέρες. Ελπίζω να δείξετε επιείκεια για το ολίσθημα...
@ellie: Δυστυχώς όπως έχουν γίνει τα πράγματα αυτοί (και μερικοί ακόμα) διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα...
@cinderella: Θα συμφωνήσω μαζί σου cinderella μου. Στα όσα -σωστά- λες να προσθέσω μια ακόμη παράμετρο: αν το μέτρο τελικά πάρει μόνιμη μορφή, υπολογίζεται ότι θα προσληφθούν άλλα 55 άτομα. Μιλάμε λοιπόν και για μερικές νέες θέσεις εργασίας, κάτι που -αν μη τι άλλο- θα έπρεπε να ικανοποιεί τους συλλόγους εργαζομένων. Και από αυτή την περίπτωση των συνδικαλιστών του μετρό, αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι τα συνδικάτα προτάσσουν το συμφέρον των ολίγων, έναντι των αναγκών του συνόλου. Το κάνουν ακόμα κι όταν η επιχειρηματολογία τους είναι μάλλον αδύναμη...
@ritsmas: Έτσι ακριβώς είναι ριτς! Διότι εφόσον η κοινωνία σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αντιδρά μαζικά, σημαίνει ότι -σιωπηρά- αποδέχεται τον τρόπο με τον οποίον δρουν οι συγκεκριμένες μειοψηφίες ή (το πιο πιθανό) απλά δεν τον κατανοεί. Νομίζω, όντως, ότι αν καταλάβουμε ως κοινωνία τον τρόπο με τον οποίο εκμεταλλεύονται κάποιοι τη δημοκρατία, μεταβάλλοντάς τη σε ασύδοτη συντεχνιακή πλεονεξία, θα πάμε ένα βήμα μπροστά. Και πάντως θα ξεχωρίζουμε την ήρα από το στάρι...
@samael: Έχει αρκετές αδυναμίες η δημοκρατία, φίλε samael, κυρίως διότι ο οποιοσδήποτε διαστρεβλώνοντας την πραγματική της έννοια, προτάσσει το ατομικό συμφέρον έναντι του ομαδικού. Θυμάμαι πάντα όταν γίνεται αυτή η συζήτηση κάτι που είχε πει ο Winston Churchill: «η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα αν εξαιρέσουμε όλα τα υπόλοιπα». Τώρα για να βελτιώσουμε τη δημοκρατία μας νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε αυτό που λέει η ριτς: να ξεχωρίσουμε τη δημοκρατία από την ασυδοσία, έτσι ώστε να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας…
Το θέμα δεν είναι πώς έχουν γνώμη οι συνδικαλιστές για την βιωσιμότητα του μέτρου. Το θέμα το συνοψίζεις εσύ ο ίδιος πάρα πολύ σωστά στην ακόλουθη παράγραφο:
Αυτή δεν είναι εικόνα σοβαρής Πολιτείας. Δεν μπορούμε να μιλάμε για λειτουργικό και αξιόπιστο κράτος, όταν το τελευταίο σέρνεται και πολλές φορές υποκύπτει στους συντεχνιακούς εκβιασμούς. Σε τελική ανάλυση, η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση είναι αυτή που καλείται να πάρει τις αποφάσεις. Αν αυτές είναι σωστές ή όχι, θα το κρίνουν οι πολίτες με τη ψήφο τους στις εκλογές. Όλα τα υπόλοιπα περί «δίκαιων αιτημάτων» είναι για εσωτερική κατανάλωση.
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν παίρνει κανείς σοβαρά της εκλογές (μάλλον ούτε η Κυβέρνηση) αφού υπάρχει η εύκολη λύση της απεργίας κάθε φορά που ο εργαζόμενος έχει ένα δίκαιο αίτημα - και φυσικά ο εργαζόμενος στον δημόσιο τομέα είναι σαν τον πελάτη στον ιδιωτικό τομέα: έχει πάντα δίκιο.
Εννοείται ότι ο πελάτης-χρηματοδότης του δημόσιου τομέα ανήκει στην κατηγορία όσων έχουν πάντα άδικο...
@σοφία: Έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι πολύ περίεργο αυτό που συμβαίνει! Η γνώμη των εργαζόμενων –και δη του δημοσίου τομέα– είναι κάτι σαν θέσφατο: είναι de facto σωστή και αποδεκτή! Αντιθέτως, οι ίδιοι οι πολίτες – χρηματοδότες των εργαζομένων στο δημόσιο, αλλά και εν γένει του κράτους δε δικαιούνται να ομιλούν! Τα media δεν θα ασχοληθούν μαζί τους, εκτός βέβαια αν εκπροσωπούν κάποιον κομματικό φορέα...
Δημοσίευση σχολίου