Όταν πριν μερικές μέρες ο πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Αλέκος Αλαβάνος ανακοίνωνε την απόφαση του να μη θέσει ξανά υποψηφιότητα για την αρχηγία του κόμματος της ανανεωτικής Αριστεράς, τα πάντα έμοιαζαν ιδανικά για το κόμμα του. Πολλοί θεώρησαν ότι η απόφαση του αυτή σηματοδοτούσε τη ρήξη με τις κατεστημένες νοοτροπίες. Την ώρα που οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν ως τον πλέον δημοφιλή πολιτικό αρχηγό, ο κ. Αλαβάνος, τριάμισι χρόνια μετά την εκλογή του στον προεδρικό θώκο, έδειχνε στην πράξη ότι δεν είναι «κολλημένος» με την καρέκλα. Παρουσιαζόταν μια μεγάλη ευκαιρία στην Αριστερά να επιχειρήσει κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα στην διαδικασία ανάδειξης προέδρου, κερδίζοντας παράλληλα τις εντυπώσεις…Μερικές μέρες μετά, κύκλοι του κ. Αλαβάνου έκαναν γνωστό ότι ο πρόεδρος του ΣΥΝ θα στηρίξει για την προεδρία τον κ. Αλέξη Τσίπρα, του οποίου η υποψηφιότητα ανακοινώθηκε επίσημα χθες.
Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα ηθικής τάξεως. Ήταν ο κ. Αλαβάνος αυτός που (σωστά) κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ για τον τρόπο με τον οποίο έγινε η αλλαγή ηγεσίας το 2004, μιλώντας για «δακτυλίδι» διαδοχής από τον τέως πρωθυπουργό κ. Κ. Σημίτη στον κ. Γ. Παπανδρέου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο κ. Αλαβάνος «αντιγράφει» αυτό που τότε λοιδορούσε. Στηρίζει ξεκάθαρα (και εντός των ημερών και επίσημα, όπως λέγεται) έναν εκ τον υποψηφίων αρχηγών.
Θέμα ηθικής τάξεως φαίνεται πως υπάρχει και για τον κ. Τσίπρα. Ο δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας, είχε κάνει σαφές μετά τις δημοτικές εκλογές του 2006 ότι τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα τιμήσει την ψήφο των Αθηναίων, ασχολούμενος αποκλειστικά με το δήμο. Με την πρώτη ευκαιρία, όμως, ο επικεφαλής της «Ανοιχτής Πόλης», ένα μόλις χρόνο μετά τις δημοτικές εκλογές, αφήνει την Αθήνα για να διεκδικήσει την προεδρία του Συνασπισμού.
Η μεγάλη ευκαιρία της ανανεωτικής Αριστεράς όπως όλα δείχνουν θα χαθεί. Τόσο ο κ. Αλαβάνος, όσο και ο κ. Τσίπρας είχαν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό για τα πολιτικά ήθη της χώρας μας, αλλά δε το τόλμησαν. «Η πολιτική είναι ένας αγώνας συμφερόντων μεταμφιεσμένος σε διαγωνισμό αρχών» είχε πει ο Αμερικανός συγγραφέας Αμβρόσιος Μπίρς. Αυτό, δυστυχώς, φαίνεται ότι ισχύει και για την Αριστερά…
Δ. Τζ.
10 σχόλια:
Δεν έχεις άδικο σε όσα επισημαίνεις.
Αυτό το "ανανεωτική Αριστερά" το εκλαμβάνω ως λεπτό χιούμορ...!
Ξέρεις κάτι; Τα πάντα κινούνται γύρω από το κλασσικό επικοινωνιακό παιγνίδι. Η πολιτική δεν έχει πολλά πρόσωπα, τουλάχιστον στη σημερινή εποχή. Και παρ ότι τα προβληματα είναι μεγάλα, πολύ πιο μεγάλα από αυτό που ο καθένας από μας φαντάζεται, δεν έχουν εφευρεθεί φρέσκιες πολιτικές για να τα αντιμετωπίσουν. Σ αυτό το ήσσονος σημασίας πολιτικό τοπίο θα κανει επικοινωνιακό παιγνίδι και ο Τσίπρας. Συμπαθέστατος κατά τα άλλα
καλημερα και ευχές πολλές
ριτς
@εν πλω: Την καλημέρα μου. Θα συμφωνήσω ότι ο όρος "ανανεωτική" φαίνεται ίσως λίγο αδόκιμος σε σχέση με τη μορφή που έχει ο ΣΥΝ σήμερα.
@ritsmas: Έτσι είναι ριτς μου. Οι ενδείξεις που έχουμε μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι όλα τα κόμματα προκρίνουν πλέον την επικοινωνιακή από την πολιτική διάσταση. Έτσι η πολιτική εκφυλίζεται από αντιπαράθεση επιχειρημάτων και ιδεών, σε διαξιφισμούς για το θεαθήναι και μάχη μεταξύ των επικοινωνιολόγων...
Χρόνια Πολλά
Το ζήτημα είναι πολύ πιο σύνθετο από οτι παρουσιάζεται και φαίνεται εκ πρώτης άποψης.
Στην πραγματικότητα ο Συριζα είναι χωρισμένος σε δύο κλίκες. Η πρωτη απότελεί το αριστερό κομμάτι ενώ η δεύτερη το κομμάτι αυτών που επιθυμούν συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Εδώ έγγειται το ζήτημα. Το ρεύμα του Αλαβάνου δεν θέλει σε καμιά περίπτωση να υπάρξει διαδοχή του από την αντίπερα όχθη! Ο φόβος φυλά τα έρμα και έτσι κάπως κατέληξε στον Τσίπρα γιατί απότι έχει αποδειχθεί πουλάει πολύ σαν πρόσωπο. Είναι σε ένα βαθμό όμως λογικό αν σκεφτούμε οτι το ποσοστό που έπιασε στο Δήμο της Αθήνας. Νομίζω οτι ο χρόνος θα δείξει αν ως επιλογή είναι καλή ή όχι!
@cinderella: Έχεις δίκιο, cinderella μου, ο χρόνος θα δείξει αν η επιλογή Τσίπρα θα δικαιωθεί. Ωστόσο, πέρα από το πολιτικό υπάρχει και το ηθικό κομμάτι της ιστορίας. Σε σχέση με αυτό είναι τα όσα λέω. Έχω την αίσθηση ότι τόσο ο κ. Αλαβάνος, όσο και ο κ. Τσίπρας ξεχνούν αυτά που έλεγαν στο παρελθόν και κατά μιαν έννοια αυτοαναιρούνται. Η στάση αυτή δημιουργεί αρνητικές εντυπώσεις...
Ο Τσίπρας είναι αρκετά life style άτομο(όσο για τις ιδέες του θα δείξει)και μετά από πολλά χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά πρόσωπο που να μπορεί να αποκτήσει δημοτικότητα λόγω παρουσιαστικού.
Εξάλλου η πολιτική στην Ελλάδα ασκείται μέσω των εκπομπών της ατάκας και του φαίνεσθαι.
Η Αριστερά πάντως είναι άτολμη και δεν ξεφεύγει απ' τον καταγγελτικό λόγο.Άρα όπως σωστά αναφέρεις μάλλον για μια ακόμη χαμένη ευκαιρία μιλάμε...
ΤΟ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.ΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΝΕΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΩ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΥΤΟ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΑΙΣΙΟΔΟΞΩ
Μπορεί να θεωρολυν τους εαυτούς τους προοδευτικούς, αλλά πολιτικά είναι συντηρητικοί.
@ Δ. Τζ. μου
Καλές Γιορτές και καλή ξεκούραση!!θα τα πούμε λίαν συντόμως! Μέχρι τότε να περνάς καλά!! Φιλιά πολλά!!
@samael: Συμφωνούμε φίλε samael. Δυστυχώς για μια ακόμα φορά οι πολιτικοί ενδιαφέρονται πιο πολύ για την εικόνα παρά για την ουσία των πραγμάτων. Το πιο λυπηρό είναι ότι βλέπουμε την Αριστερά να "αντιγράφει" αυτά που καταμαρτυρεί στα κόμματα εξουσίας...
@νίκος: Θα δείξει φίλε Νίκο. Όπως και να 'χει οι πολιτικοί κρίνονται όχι μόνο από τις ιδέες τους, αλλά και από τις πράξεις τους. Και σε αυτό το επίπεδο το δίδυμο Αλαβάνου - Τσίπρα με απογοήτευσε με τις επιλογές του.
@maroulakos: Οι "ταμπέλες" συντηρητικός - προοδευτικός νομίζω ότι είναι κατάλοιπα άλλων εποχών. Σε κάθε περίπτωση οι πολιτικοί κρίνονται από τις πράξεις τους. Μ' αυτή την έννοια θα θεωρούσα πιο κοντά στη σωστή απόδοση των πραγμάτων το σχήμα συντηριτικές - προοδευτικές επιλογές...
Δημοσίευση σχολίου