Την προηγούμενη Τετάρτη (μετά από αναβολή ενός χρόνου) θα ξεκινούσε η εκδίκαση της υπόθεσης Τσιπρόπουλου – Λιακόπουλου (σ.σ. πήρε νέα αναβολή για τον Μάιο του 2010), μια από τις πρώτες υποθέσεις που σχετίζονται με τα blogs στην Ελλάδα.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή: ο κ. Αντώνης Τσιπρόπουλος διατηρούσε έναν aggregator (blogme.gr), ουσιαστικά έναν ηλεκτρονικό κατάλογο αυτόματης αναδημοσίευσης κειμένων από blogs. Ένα από τα κείμενα που (ανα)δημοσιεύτηκε στο συγκεκριμένο site έθιξε τον γνωστό τηλεβιβλιοπώλη κ. Δημοσθένη Λιακόπουλο, ο οποίος και προχώρησε σε μήνυση κατά αγνώστου. Δεδομένου ότι ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου ήταν ανώνυμος και λαμβάνοντας υπόψη ότι η άρση του τηλεπικοινωνιακού απορρήτου στο διαδίκτυο επιτρέπεται μόνο για λόγους εθνικής ασφάλειας και για «διακρίβωση εγκλημάτων» (ποινικών αδικημάτων) και όχι για δυσφήμιση (Ν.2225/1994), ήταν νομικά (και πρακτικά) αδύνατο να βρεθεί ο συγγραφέας του κειμένου και έτσι την πλήρωσε ο διαχειριστής του blogme.gr
Γράφαμε παλαιότερα για το θέμα των μηνύσεων εναντίον μπλόγκερς ότι «ενώ δεν μπορεί να απαγορευτεί η ανωνυμία στο διαδίκτυο, ωστόσο εγείρονται ζητήματα όταν κάποιος (θεωρεί ότι) συκοφαντείται από κάποιο ανώνυμο κείμενο.
Το ότι η φύση του διαδικτύου ευνοεί την ανωνυμία, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος έτσι ώστε όταν θέλει κάποιος να καταθέσει μήνυση κατά ανώνυμου σχολιαστή να μπορεί να το κάνει. Αυτό θα μπορούσε να γίνεται με άρση της ανωνυμίας, σε περίπτωση που έχει κατατεθεί μήνυση εναντίον κάποιου αρθρογράφου.
Αν λοιπόν κάποιος εκμεταλλεύεται την ανωνυμία που προσφέρει το διαδίκτυο για να διαδίδει σαχλαμάρες, τότε –εφόσον στοιχειοθετείται αξιόποινη πράξη– πρέπει να δώσει απαντήσεις στη Δικαιοσύνη».
Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε για μπλόγκερ, δεν πρόκειται δηλαδή για φορέα της πληροφορίας αλλά για μεσολαβητή. Για να αναλογιστείτε τον παραλογισμό φανταστείτε λ.χ. να θίγεται κάποιος από ένα δημοσίευμα και να διώκεται όχι η εφημερίδα, αλλά ο εφημεριδοπώλης ή ο περιπτεράς! Χειρότερα: δεν ανέβασε ο κ. Τσιπρόπουλος το link για το συγκεκριμένο κείμενο, αλλά η διαδικασία είναι αυτοματοποιημένη.
Ενδεχομένως το πιο δυσάρεστο στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι ότι μια ενδεχόμενη καταδίκη του κ. Τσιπρόπουλου θα δημιουργούσε όχι μόνο σύγχυση αλλά και δικαστικό προηγούμενο. «Αν καταδικαστεί ο Αντώνης Τσιπρόπουλος», γράφει ο Παναγιώτης Βρυώνης στο http://vrypan.net/weblog, «αυτό θα σημαίνει ότι οποιοσδήποτε διατηρεί μία υπηρεσία που μεταφέρει ή αναδημοσιεύει υλικό θα έχει όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να λογοκρίνει το υλικό αυτό.
(…) Μία καταδίκη του blogme.gr θα σημαίνει ότι οποιοσδήποτε έχει μία υπηρεσία ή προσφέρει το μέσο μέσα από το οποίο αναδημοσιεύεται υλικό έχει ευθύνη για αυτό. Να θυμίσω εδώ ότι τεχνικά, οποιαδήποτε μεταφορά δεδομένων μέσω υπολογιστή και internet σημαίνει αντιγραφή και σε ένα βαθμό αναδημοσίευση, κάτι που περιπλέκει ακόμη περισσότερο το θέμα».
Κανείς δεν γνωρίζει αν ο κ. Τσιπρόπουλος θα καταδικαστεί. Αυτονόητο, όμως, είναι ότι μια καταδικαστική απόφαση θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου. Αν την πληρώσει ένας δύσμοιρος μεσολαβητής της πληροφορίας, τότε θα μπούμε σε έναν φαύλο κύκλο παράλογης ποινικοποίησης του διαδικτύου, ενώ θα υπάρχει δικαστικό προηγούμενο και μάλιστα όχι για συγγραφή κειμένων αλλά για απλή αναδημοσίευση! Ο οποιοσδήποτε θα σκέφτεται πολλάκις για το αν θα γράψει κάτι ή όχι, ακόμα και αν μπορεί να το υποστηρίξει. Σε κάθε περίπτωση θα μιλάμε για έμμεσο πλήγμα στην ελευθερία της έκφρασης…
Δ. Τζ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θάρρος» στις 22.02.2009
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή: ο κ. Αντώνης Τσιπρόπουλος διατηρούσε έναν aggregator (blogme.gr), ουσιαστικά έναν ηλεκτρονικό κατάλογο αυτόματης αναδημοσίευσης κειμένων από blogs. Ένα από τα κείμενα που (ανα)δημοσιεύτηκε στο συγκεκριμένο site έθιξε τον γνωστό τηλεβιβλιοπώλη κ. Δημοσθένη Λιακόπουλο, ο οποίος και προχώρησε σε μήνυση κατά αγνώστου. Δεδομένου ότι ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου ήταν ανώνυμος και λαμβάνοντας υπόψη ότι η άρση του τηλεπικοινωνιακού απορρήτου στο διαδίκτυο επιτρέπεται μόνο για λόγους εθνικής ασφάλειας και για «διακρίβωση εγκλημάτων» (ποινικών αδικημάτων) και όχι για δυσφήμιση (Ν.2225/1994), ήταν νομικά (και πρακτικά) αδύνατο να βρεθεί ο συγγραφέας του κειμένου και έτσι την πλήρωσε ο διαχειριστής του blogme.gr
Γράφαμε παλαιότερα για το θέμα των μηνύσεων εναντίον μπλόγκερς ότι «ενώ δεν μπορεί να απαγορευτεί η ανωνυμία στο διαδίκτυο, ωστόσο εγείρονται ζητήματα όταν κάποιος (θεωρεί ότι) συκοφαντείται από κάποιο ανώνυμο κείμενο.
Το ότι η φύση του διαδικτύου ευνοεί την ανωνυμία, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος έτσι ώστε όταν θέλει κάποιος να καταθέσει μήνυση κατά ανώνυμου σχολιαστή να μπορεί να το κάνει. Αυτό θα μπορούσε να γίνεται με άρση της ανωνυμίας, σε περίπτωση που έχει κατατεθεί μήνυση εναντίον κάποιου αρθρογράφου.
Αν λοιπόν κάποιος εκμεταλλεύεται την ανωνυμία που προσφέρει το διαδίκτυο για να διαδίδει σαχλαμάρες, τότε –εφόσον στοιχειοθετείται αξιόποινη πράξη– πρέπει να δώσει απαντήσεις στη Δικαιοσύνη».
Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε για μπλόγκερ, δεν πρόκειται δηλαδή για φορέα της πληροφορίας αλλά για μεσολαβητή. Για να αναλογιστείτε τον παραλογισμό φανταστείτε λ.χ. να θίγεται κάποιος από ένα δημοσίευμα και να διώκεται όχι η εφημερίδα, αλλά ο εφημεριδοπώλης ή ο περιπτεράς! Χειρότερα: δεν ανέβασε ο κ. Τσιπρόπουλος το link για το συγκεκριμένο κείμενο, αλλά η διαδικασία είναι αυτοματοποιημένη.
Ενδεχομένως το πιο δυσάρεστο στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι ότι μια ενδεχόμενη καταδίκη του κ. Τσιπρόπουλου θα δημιουργούσε όχι μόνο σύγχυση αλλά και δικαστικό προηγούμενο. «Αν καταδικαστεί ο Αντώνης Τσιπρόπουλος», γράφει ο Παναγιώτης Βρυώνης στο http://vrypan.net/weblog, «αυτό θα σημαίνει ότι οποιοσδήποτε διατηρεί μία υπηρεσία που μεταφέρει ή αναδημοσιεύει υλικό θα έχει όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να λογοκρίνει το υλικό αυτό.
(…) Μία καταδίκη του blogme.gr θα σημαίνει ότι οποιοσδήποτε έχει μία υπηρεσία ή προσφέρει το μέσο μέσα από το οποίο αναδημοσιεύεται υλικό έχει ευθύνη για αυτό. Να θυμίσω εδώ ότι τεχνικά, οποιαδήποτε μεταφορά δεδομένων μέσω υπολογιστή και internet σημαίνει αντιγραφή και σε ένα βαθμό αναδημοσίευση, κάτι που περιπλέκει ακόμη περισσότερο το θέμα».
Κανείς δεν γνωρίζει αν ο κ. Τσιπρόπουλος θα καταδικαστεί. Αυτονόητο, όμως, είναι ότι μια καταδικαστική απόφαση θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου. Αν την πληρώσει ένας δύσμοιρος μεσολαβητής της πληροφορίας, τότε θα μπούμε σε έναν φαύλο κύκλο παράλογης ποινικοποίησης του διαδικτύου, ενώ θα υπάρχει δικαστικό προηγούμενο και μάλιστα όχι για συγγραφή κειμένων αλλά για απλή αναδημοσίευση! Ο οποιοσδήποτε θα σκέφτεται πολλάκις για το αν θα γράψει κάτι ή όχι, ακόμα και αν μπορεί να το υποστηρίξει. Σε κάθε περίπτωση θα μιλάμε για έμμεσο πλήγμα στην ελευθερία της έκφρασης…
Δ. Τζ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θάρρος» στις 22.02.2009
2 σχόλια:
Δ. Τζ., πολλά κείμενα γράφτηκαν στο διαδίκτυο για αυτή τη δικαστική μάχη. Θα συμφωνήσω και εγώ με το κείμενο σου και ιδιαιτερα με την τελευταία παράγραφο.
«Αν την πληρώσει ένας δύσμοιρος μεσολαβητής της πληροφορίας, τότε θα μπούμε σε έναν φαύλο κύκλο παράλογης ποινικοποίησης του διαδικτύου, ενώ θα υπάρχει δικαστικό προηγούμενο και μάλιστα όχι για συγγραφή κειμένων αλλά για απλή αναδημοσίευση! Ο οποιοσδήποτε θα σκέφτεται πολλάκις για το αν θα γράψει κάτι ή όχι, ακόμα και αν μπορεί να το υποστηρίξει. Σε κάθε περίπτωση θα μιλάμε για έμμεσο πλήγμα στην ελευθερία της έκφρασης».
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Τσιπρόπουλος δεν πρόκειται να καταδικαστεί.
@NdN: Κι εγώ έχω την αίσθηση ότι ο κ. Τσιπρόπουλος δε θα καταδικαστεί, τουλάχιστον αυτό λέει η λογική. Όπως και να έχουν τα πράγματα, μας δόθηκε μια ευκαιρία να συζητήσουμε και να προβληματιστούμε για το τι μπορεί να είναι νόμιμο και τι παράνομο εντός των τειχών του διαδικτύου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τέτοιου είδους ζητήματα θα μας απασχολήσουν και στο μέλλον...
Δημοσίευση σχολίου