Τελικά φαίνεται πως σε αυτή τη χώρα έχουμε χάσει εντελώς την αίσθηση του μέτρου. Δεν εξηγείται αλλιώς! Τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες για την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου διαδέχτηκαν οι καταστροφές και οι μολότοφ. Δεν μείναμε όμως εκεί. Ακολούθησαν αρκετά δείγματα αυτού που συνοπτικά ονομάζουμε «επαναστατική γυμναστική».
Εν αρχή ήταν οι βανδαλισμοί σε μνημεία στο κέντρο της πόλης. Εντάξει! Ας πούμε ότι αυτά εντάσσονται στο πεδίο δράσης των «μπαχαλάκηδων», οπότε δε μπορούμε να τα κρίνουμε με βάση την κοινή λογική. Δυστυχώς, όμως, ακολούθησαν και άλλα τέτοια «επαναστατικά» και μάλιστα από ανθρώπους χωρίς κουκούλες! Από τα γιαούρτια στον δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ και τα μελομακάρονα στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, μέχρι την κατάληψη στούντιο ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών και τη διακοπή παράστασης Εθνικού Θεάτρου. Χειρότερα: κάποιοι τα έβαλαν ακόμα και με το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Δήμου Αθηναίων μπροστά στα απορημένα μάτια των μικρών παιδιών!
Το πρόβλημα εν προκειμένω εντοπίζεται στην λανθασμένη αντίληψη που έχουμε για τα δικαιώματα μας. Είθισται σε περιπτώσεις αναταραχών (μετά από πορείες, επεισόδια κλπ.) να νομιμοποιούνται «επαναστατικώ δικαίω» οι κάθε είδους παρανομίες. Αν δε εφαρμοζόταν ο νόμος και λ.χ. ο κύριος που μαύριζε τον Ρήγα Φεραίο στην οδό Πανεπιστημίου ή εκείνος που έγραφε συνθήματα στο κτίριο της Ακαδημίας συλλαμβάνονταν θα ακούγαμε τα μύρια όσα. Άσχετα αν η φθορά δημόσιας περιουσίας είναι ποινικό αδίκημα.
Να δεχθούμε την άποψη ορισμένων ότι σημασία δεν έχει η πράξη αυτή καθ’ αυτή αλλά ο συμβολισμός της. Ποιος όμως ορίζει που τελειώνει η «επανάσταση» (έστω η «συμβολική αντίδραση») και που αρχίζει η κοινή λογική (εφαρμογή του νόμου); Μήπως με το να δικαιολογείς βανδαλισμούς και παράνομες ενέργειες ανοίγεις τον ασκό του Αιόλου και πιθανώς στο μέλλον να δικαιολογήσεις και άλλα χειρότερα που θα συμβούν για «συμβολικούς λόγους»; Και σε τελική ανάλυση για ποιον λόγο υπάρχουν οι νόμοι αν διαλέγουμε ποιους θα τηρήσουμε και ποιους όχι ανάλογα με το κατά πόσον ταιριάζουν με τα πιστεύω μας;
Ας μην γελιόμαστε. Υπάρχουν κάποιοι κώδικες συμπεριφοράς που μας επιτρέπουν να συμβιώνουμε. Η γραπτή τους εκδοχή είναι οι νόμοι. Καλώς ή κακώς οι νόμοι ισχύουν για όλους και πρέπει να εφαρμόζονται από όλους. Όποιοι παρανομούν πρέπει να έχουν και τις ανάλογες συνέπειες. Τουλάχιστον έτσι είθισται να συμβαίνει στις δημοκρατίες.
Δ. Τζ.
Εν αρχή ήταν οι βανδαλισμοί σε μνημεία στο κέντρο της πόλης. Εντάξει! Ας πούμε ότι αυτά εντάσσονται στο πεδίο δράσης των «μπαχαλάκηδων», οπότε δε μπορούμε να τα κρίνουμε με βάση την κοινή λογική. Δυστυχώς, όμως, ακολούθησαν και άλλα τέτοια «επαναστατικά» και μάλιστα από ανθρώπους χωρίς κουκούλες! Από τα γιαούρτια στον δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ και τα μελομακάρονα στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, μέχρι την κατάληψη στούντιο ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών και τη διακοπή παράστασης Εθνικού Θεάτρου. Χειρότερα: κάποιοι τα έβαλαν ακόμα και με το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Δήμου Αθηναίων μπροστά στα απορημένα μάτια των μικρών παιδιών!
Το πρόβλημα εν προκειμένω εντοπίζεται στην λανθασμένη αντίληψη που έχουμε για τα δικαιώματα μας. Είθισται σε περιπτώσεις αναταραχών (μετά από πορείες, επεισόδια κλπ.) να νομιμοποιούνται «επαναστατικώ δικαίω» οι κάθε είδους παρανομίες. Αν δε εφαρμοζόταν ο νόμος και λ.χ. ο κύριος που μαύριζε τον Ρήγα Φεραίο στην οδό Πανεπιστημίου ή εκείνος που έγραφε συνθήματα στο κτίριο της Ακαδημίας συλλαμβάνονταν θα ακούγαμε τα μύρια όσα. Άσχετα αν η φθορά δημόσιας περιουσίας είναι ποινικό αδίκημα.
Να δεχθούμε την άποψη ορισμένων ότι σημασία δεν έχει η πράξη αυτή καθ’ αυτή αλλά ο συμβολισμός της. Ποιος όμως ορίζει που τελειώνει η «επανάσταση» (έστω η «συμβολική αντίδραση») και που αρχίζει η κοινή λογική (εφαρμογή του νόμου); Μήπως με το να δικαιολογείς βανδαλισμούς και παράνομες ενέργειες ανοίγεις τον ασκό του Αιόλου και πιθανώς στο μέλλον να δικαιολογήσεις και άλλα χειρότερα που θα συμβούν για «συμβολικούς λόγους»; Και σε τελική ανάλυση για ποιον λόγο υπάρχουν οι νόμοι αν διαλέγουμε ποιους θα τηρήσουμε και ποιους όχι ανάλογα με το κατά πόσον ταιριάζουν με τα πιστεύω μας;
Ας μην γελιόμαστε. Υπάρχουν κάποιοι κώδικες συμπεριφοράς που μας επιτρέπουν να συμβιώνουμε. Η γραπτή τους εκδοχή είναι οι νόμοι. Καλώς ή κακώς οι νόμοι ισχύουν για όλους και πρέπει να εφαρμόζονται από όλους. Όποιοι παρανομούν πρέπει να έχουν και τις ανάλογες συνέπειες. Τουλάχιστον έτσι είθισται να συμβαίνει στις δημοκρατίες.
Δ. Τζ.
7 σχόλια:
Παρά ταύτα τό σκάφος εξακολουθεί νά ταξιδεύει.
Το κακό είναι ότι η "επαναστατική γυμναστική" συνεχίζεται με κάθε αφορμή: Χτες για την Παλαιστίνη, προχτές για την αργία της Κυριακής, σήμερα δεν ξέρω για τι.
Κι οι κάτοικοι της Αθήνας είναι όμηροι κάθε παρέας (δεν μπορούμε να μιλάμε πια ούτε για ομάδες) που αποφασίζει κλείσει τους δρόμους, να καταστρέψει, να λεηλατήσει, να κάψει, να βρωμίσει...
Xronia polla kai kala
Καλή χρονιά, Δημήτρη. Δημιουργική, ευτυχισμένη, γεμάτη από χαρά κι αγάπη!
@cs: Μέχρι πότε όμως;
@fvasileiou: Έτσι ακριβώς είναι φίλε Φώτη. Η πόλη έχει καταστεί όμηρος του οποιουδήποτε θέλει να σπάσει, να κάψει ή να λεηλατήσει. Η ομηρία αυτή αφορά όλους μας: φοβόμαστε να διαδηλώσουμε, να κυκλοφορήσουμε, να ψωνίσουμε. Ναι, να ψωνίσουμε! Προχθές μερίδα "αντιεξουσιαστών" έκανε έφοδο στο "Mall" και έγραψε στους τοίχους "αφήστε τις σακούλες και βάλτε τις κουκούλες"!
Καλή χρονιά φίλε μου!
@ritsmas: Αντεύχομαι. Χρόνια καλά, χρόνια πολλά!
Καλή Χρονιά κι από εμένα! Μα μιλάμε πλέον για τρομοκρατία, τα γεγονότα στα θέατρα δεν είναι αστεία είναι ανησυχητικά (ποιος θεατράνθρωπος τολμάει να αντιδράσει αν ξέρει ότι θα του κάψουν το θέατρό του). Και το κράτος αδύναμο να αντιδράσει..
@belbo: Ακριβώς αυτή τη λέξη είχα κι εγώ στο νου: τρομοκρατία. Περισσότερο από την ολιγωρία του κράτους με σοκάρει ο κυνισμός των ανθρώπων που προχωρούν στις συγκεκριμένες ενέργειες. Αντιγράφω μερικά αποσπάσματα από συνέντευξη ενός εκ των... "ακτιβιστών" στη σημερινή "Καθημερινή": "το κάψιμο του δέντρου ήταν φοβερό θέαμα. (…) Δεν απορρίπτουμε τα «σπασίματα» (βιτρινών). (...) Θέλουμε να διακόψουμε αυτή τη νορμαλιτέ που έχει περάσει, αυτή τη σχιζοφρένεια που βλέπεις σε όλη την πόλη: η Πανεπιστημίου να είναι κλειστή από πορεία και στη Βουκουρεστίου να ψωνίζουν ή στο Παλλάς να πηγαίνουν να δουν παράσταση". Σε αυτό το πλαίσιο τι ακριβώς να συζητήσεις; Σε λίγο θα ζητάμε και άδεια για να κάνουμε τα ψώνια μας και να δούμε μια θεατρική παράσταση!
Δημοσίευση σχολίου