Μέσα στις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις, τα επεισόδια και το γενικότερο χαμό του περασμένου Δεκεμβρίου γεννήθηκε το «Συντονιστικό Σχολείων Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος». Ένα όργανο που κύρια μέριμνα του είναι να συντονίζει τους (προσκείμενους σε αυτό) μαθητές για τις επόμενες ενέργειές τους (συλλαλητήρια, καταλήψεις κοκ.).
Το ΚΚΕ αντέδρασε έντονα στη δημιουργία του «Συντονιστικού»: «Είναι εντοπισμένη τα τελευταία χρόνια η προσπάθεια των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και διαφόρων άλλων “γκρουπ” να παρέμβουν στο μαθητικό κίνημα. Κι επειδή δεν τα καταφέρνουν να πείσουν και να κερδίσουν τους μαθητές με την πολιτική τους, προσπαθούν έξω από τα σχολεία, έξω από το κίνημα (σ.σ. εννοεί το προϋπάρχον «Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας» – ΣΑΣΑ), να φτιάξουν υποτιθέμενες μαθητικές δομές, με μοναδικό τους μέλημα να συκοφαντήσουν και να χτυπήσουν την υπάρχουσα οργάνωση και το συντονισμό του μαθητικού κινήματος» («Ριζοσπάστης» 16.01.2009).
Λεπτομέρεια; Το ΣΑΣΑ, δηλαδή το «Συντονιστικό» που προϋπήρχε των γεγονότων του Δεκεμβρίου, πρόσκειται στο ΚΚΕ. Έτσι εξηγείται και η αντίδραση του κόμματος. Το ΚΚΕ θεωρούσε πως είχε (και πράγματι είχε μέχρι τώρα) την δυνατότητα να «επηρεάζει» κατ’ αποκλειστικότητα τους μαθητές. Όμως, η είσοδος του ΣΥΡΙΖΑ στα σχολεία σπάει αυτό το «μονοπώλιο».
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε το «Συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ», ούτε το «Συντονιστικό του ΚΚΕ». Το πρόβλημα είναι η επιχειρούμενη κομματικοποίηση (και) των σχολείων, η ολοφάνερη (σε σημείο κυνισμού) προσπάθεια ποδηγέτησης των μαθητών. Δε μας έφταναν οι φοιτητοπατέρες και οι συνδικαλιστικές (βλ. κομματικές) οργανώσεις στα πανεπιστήμια και τα όσα προβλήματα έχουν αυτές δημιουργήσει (σίγουρα περισσότερα απ’ όσα έχουν λύσει). Τώρα θέλουμε να εισάγουμε αυτόν τον αποτυχημένο «θεσμό» και στα σχολεία!
Πρωτοβουλίες σαν κι αυτές θα ήταν πράγματι πολύ χρήσιμες και ενδιαφέρουσες αν οδηγούσαν σε έναν διάλογο στους κόλπους της μαθητικής κοινότητας για το τι είδους Παιδεία θέλουμε. Αν τα αιτήματα τους είχαν έστω κάποια φαντασία. Θα ήταν επίσης προς τη σωστή κατεύθυνση αν είχαν ως αποτέλεσμα την πολιτικοποίηση των μαθητών. Μόνο που δε συνέβη τίποτα απ’ όλα αυτά. Ο διάλογος δεν έγινε ποτέ. Μερικά από τα αιτήματα; Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας, εκδημοκρατισμός(;) του στρατού και της αστυνομίας, κατάργηση των ΚΕΣ και των Κολεγίων, όχι στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων του Δεκέμβρη, να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων. Περιττεύει να αναφέρουμε ότι δεν είδαμε καμία προσπάθεια πολιτικοποίησης των μαθητών, παρά μόνο προσπάθεια ένταξής τους στο «κόμμα».
Για να είμαστε δίκαιοι, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι κύριοι υπεύθυνοι για τις συγκεκριμένες πρακτικές δεν είναι οι μαθητές αλλά όσοι επιχείρησαν να κερδίσουν μερικές χιλιάδες μελλοντικές ψήφους από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου και το θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Αυτοί που προσπάθησαν να εντάξουν τους μαθητές στους μικροκομματικούς τους υπολογισμούς. Ξαναρίξτε μια ματιά στα αιτήματα των μαθητών. Είναι δυνατόν να μιλούν 15χρονοι και 16χρονοι μια τόσο ξύλινη, παλαιοκομματική γλώσσα; Ούτως ή άλλως, αυτά τα αιτήματα –πέρα από την έλλειψη πρωτοτυπίας– κάτι μας θυμίζουν…
Δ. Τζ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θάρρος» στις 18.01.2009
Το ΚΚΕ αντέδρασε έντονα στη δημιουργία του «Συντονιστικού»: «Είναι εντοπισμένη τα τελευταία χρόνια η προσπάθεια των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και διαφόρων άλλων “γκρουπ” να παρέμβουν στο μαθητικό κίνημα. Κι επειδή δεν τα καταφέρνουν να πείσουν και να κερδίσουν τους μαθητές με την πολιτική τους, προσπαθούν έξω από τα σχολεία, έξω από το κίνημα (σ.σ. εννοεί το προϋπάρχον «Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας» – ΣΑΣΑ), να φτιάξουν υποτιθέμενες μαθητικές δομές, με μοναδικό τους μέλημα να συκοφαντήσουν και να χτυπήσουν την υπάρχουσα οργάνωση και το συντονισμό του μαθητικού κινήματος» («Ριζοσπάστης» 16.01.2009).
Λεπτομέρεια; Το ΣΑΣΑ, δηλαδή το «Συντονιστικό» που προϋπήρχε των γεγονότων του Δεκεμβρίου, πρόσκειται στο ΚΚΕ. Έτσι εξηγείται και η αντίδραση του κόμματος. Το ΚΚΕ θεωρούσε πως είχε (και πράγματι είχε μέχρι τώρα) την δυνατότητα να «επηρεάζει» κατ’ αποκλειστικότητα τους μαθητές. Όμως, η είσοδος του ΣΥΡΙΖΑ στα σχολεία σπάει αυτό το «μονοπώλιο».
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε το «Συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ», ούτε το «Συντονιστικό του ΚΚΕ». Το πρόβλημα είναι η επιχειρούμενη κομματικοποίηση (και) των σχολείων, η ολοφάνερη (σε σημείο κυνισμού) προσπάθεια ποδηγέτησης των μαθητών. Δε μας έφταναν οι φοιτητοπατέρες και οι συνδικαλιστικές (βλ. κομματικές) οργανώσεις στα πανεπιστήμια και τα όσα προβλήματα έχουν αυτές δημιουργήσει (σίγουρα περισσότερα απ’ όσα έχουν λύσει). Τώρα θέλουμε να εισάγουμε αυτόν τον αποτυχημένο «θεσμό» και στα σχολεία!
Πρωτοβουλίες σαν κι αυτές θα ήταν πράγματι πολύ χρήσιμες και ενδιαφέρουσες αν οδηγούσαν σε έναν διάλογο στους κόλπους της μαθητικής κοινότητας για το τι είδους Παιδεία θέλουμε. Αν τα αιτήματα τους είχαν έστω κάποια φαντασία. Θα ήταν επίσης προς τη σωστή κατεύθυνση αν είχαν ως αποτέλεσμα την πολιτικοποίηση των μαθητών. Μόνο που δε συνέβη τίποτα απ’ όλα αυτά. Ο διάλογος δεν έγινε ποτέ. Μερικά από τα αιτήματα; Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας, εκδημοκρατισμός(;) του στρατού και της αστυνομίας, κατάργηση των ΚΕΣ και των Κολεγίων, όχι στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων του Δεκέμβρη, να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων. Περιττεύει να αναφέρουμε ότι δεν είδαμε καμία προσπάθεια πολιτικοποίησης των μαθητών, παρά μόνο προσπάθεια ένταξής τους στο «κόμμα».
Για να είμαστε δίκαιοι, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι κύριοι υπεύθυνοι για τις συγκεκριμένες πρακτικές δεν είναι οι μαθητές αλλά όσοι επιχείρησαν να κερδίσουν μερικές χιλιάδες μελλοντικές ψήφους από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου και το θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Αυτοί που προσπάθησαν να εντάξουν τους μαθητές στους μικροκομματικούς τους υπολογισμούς. Ξαναρίξτε μια ματιά στα αιτήματα των μαθητών. Είναι δυνατόν να μιλούν 15χρονοι και 16χρονοι μια τόσο ξύλινη, παλαιοκομματική γλώσσα; Ούτως ή άλλως, αυτά τα αιτήματα –πέρα από την έλλειψη πρωτοτυπίας– κάτι μας θυμίζουν…
Δ. Τζ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θάρρος» στις 18.01.2009
9 σχόλια:
Κρίμα που το κίνημα δεν έγινε μερικούς μήνες νωρίτερα, τότε που ήταν της μόδας η τιμή της φέτας ώστε να απαιτήσουν και κάτι χρήσιμο για μας τους υπόλοιπους.
Αλλά ξέχασα, τότε ήταν καλοκαίρι και δεν χρειάζονταν οι καταλήψεις...
Το πρόβλημα είναι ότι η Ελληνική Πολιτεία (προσοχή: Δεν αναφέρομαι στο εκάστοτε κόμμα που κυβερνάει) έχει παραιτηθεί από την υποχρέωσή της (το δικαίωμά της) να διαμορφώνει τον τρόπο σκέψεις, να δίνει ένα αξιακό σύστημα στους νέους μέσω του σχολείου και τα έχει παραχωρήσει αυτά στα κόμματα της Αριστεράς. Σταθερά, επί 30 χρόνια παράγουμε συνδικαλιστές και εξοργισμένους πολίτες. Αναρωτιέμαι ποιος τους θέλει όλους αυτούς....
Καλησπέρα Δ.Τζ.,
Στο γενικό πλαίσιο του κειμένου σου θα συμφωνήσω και εγώ. Δεν νομίζω ότι είναι σωστό να υπάρχει κομματικοποίηση στα σχολεία. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία το μοναδικό που δεν πρέπει να κάνουν είναι να ασχολούνται με τα προβλήματα από την πλευρά των κομμάτων. Σίγουρα υπήρχε μία μικροκομματική εκμεταλλευση των γεγονότων η οποία εμφανίζεται σε κάθε μεγάλο θέμα. Μην ξεχνάμε ότι για το μετρό, το αεροδρόμιο και την γέφυρα Ριου-Αντιρρίου ο Καραμανλής έλεγε ότι είναι μακέτες και ως έργα δεν θα τα δει ποτέ ο ελληνικός λαός.
Από εκεί και πέρα ένα συντονιστικό σε περιπτώσεις όπως του Δεκεμβρίου πρέπει να υπάρχει. Διαφορετικά θα αποφάσιζε ένα σχολείο μία πορεία και θα έπρεπε να ενημερώσει τα υπόλοιπα σε ολη την Αττική με sms. Το κακό ξεκινάει όταν το συντονιστικό γίνεται όργανο κόμματος. Δεν γνωρίζω κατά πόσο το ΣΑΣΑ, πρόσκειται στο ΚΚΕ, αλλά οι πορείες του και η οργάνωση που είχε δεν φέρνουν προς το ΚΚΕ. Μπορεί ωστόσο το ΚΚΕ να είχε ισχυρά ερίσματα μέσα στο ΣΑΣΑ.
Αγαπητέ,
Πραγματικά πολύ καίρια επισήμανση, απίστευτο το πόσο εγωιστικά προσπαθούν να εντάξουν στους μαθητές στα παιχνίδια τους για ψηφοθηρία. Να πω επίσης ότι σεβόμενος το επίπεδο του βλογ σου δεν θα πω τι ακριβώς νομίζω ότι θα κάνουν σε λίγο οι μαθητές μετά όλα αυτά που κάνει ρήμα με το συντονίζονται, φιλικά,
Μα πάντα έτσι δεν ήταν τα πράγματα ; Ειδικότερα από τότε που η ψήφος κατέβηκε στα 18; να δουμε τί θα γίνει αν τύχει και κατέβει στα 16...από τα 8 θα τα βασανίζουν τα παιδιά με τις ...διδαχές τους.
Οι αξίες και οι συμπεριφορές δεν ειναι μονο δουλειά του σχολείου , ειναι πρωτίστως δουλειά της οικογένειας, του σπιτιού, του γονιού, του κηδεμόνα.... Αυτός οφείλει να δώσει ο,τι εχει και δεν έχει για να διαμορφώσει χαρακτήρες.
Και το σχολείο βεβαίως, αλλά με άλλους τρόπους...
@σοφία: Πόσα χρόνια αυτή η ιστορία με τις καταλήψεις! Τίποτα δεν αλλάζει αφού κάποιοι βολεύονται και κάποιοι άλλοι απλώς αδιαφορούν...
@fvasileiou: Έχεις δίκιο Φώτη. Η εικόνα που περιγράφεις είναι αποτέλεσμα της πρόχειρης και εν πολλοίς ψηφοθηρικής διαχείρισης των θεμάτων τις παιδείας από τα κόμματα. Κάθε υπουργός (ακόμα και του ιδίου κόμματος) ξεδιπλώνει μια διαφορετική στρατηγική. Όμως στην παιδεία χρειάζονται ευρύτερες συναινέσεις και αλλαγές με πλάνο εικοσαετίας και όχι με ορίζοντα θητείας υπουργού. Ας το καταλάβουμε: το ράβε - ξήλωνε δεν οδηγεί σε τίποτα ουσιαστικό.
@NdN: Προφανώς ούτε το "Συντονιστικό Α. Γρηγορόπουλος" "ανήκει" στο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το "ΣΑΣΑ" στο ΚΚΕ. Είναι λογικό να μην το παραδέχονται τόσο οι μαθητές, όσο και τα κόμματα. Ωστόσο είναι εμφανές ότι τα όργανα αυτά δεν δρουν εντελώς αυτόνομα.
Το πρόβλημα δεν είναι το όποιο Συντονιστικό. Ευχής έργον θα ήταν να έχουν οι μαθητές ένα ανεξάρτητο όργανο που να συντονίζει τις όποιες κινήσεις τους. Το πρόβλημα είναι η επιχειρούμενη κομματική εκμετάλλευση (ή μήπως υποδαύλιση;) των αντιδράσεων από πλευράς κομμάτων, μέσω του ελέγχου ή έστω της επιρροής στο συγκεκριμένο όργανο.
@belbo: Είναι πραγματικά εξοργιστικό. Όπου και αν κοιτάξεις σε αυτή τη χώρα θα δεις παντού χωμένα τα κόμματα. Αλλά και στο σχολείο;
@ritsmas: Ορθή η επισήμανση. Πέρα από τη δουλειά που κάνει (καλά ή λιγότερο καλά) το σχολείο, είναι και ευθύνη της οικογένειας η διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού. Το σχολείο παίρνει ένα άτομο το οποίο έχει ήδη δεχθεί αρκετά ερεθίσματα που έχει μέχρι ενός σημείου διαμορφωθεί.
καλησπέρα. Τί έγινες ; σε χάσαμε..Να ρωτήσω, η εφημεριδα το Θαρρος ειναι της Καλαμάτας ;
@ritsmas: Έπεσαν πολλά μαζί και χάθηκα για λίγο. Ναι, της Καλαμάτας είναι.
Κάθε χρόνο γίνονται καταλήψεις με αιτήματα τα οποία δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς πως δεν πρόκειται να υλοποιηθούν. Εκτός κι αν οι ζημιές στα κτίρια και τον εξοπλισμό είναι σημάδι αναβάθμισης....
Το χειρότερο πάντως είναι πως υπάρχουν και περιπτώσεις που οι καθηγητές ζητάνε από τους μαθητές να κάνουν κατάληψη!
Όσο για την κομματικοποίηση, έχει δώσει παντεσπάνι σε κάποιους, οπότε συμφέρει η επέκταση της. Οι ηγέτες των μαθητών θα αξιοποιηθούν και στα φοιτητικά χρόνια, στα οποία θα ξεκινήσουν και να αμοίβονται ποικιλοτρόπως...
Δημοσίευση σχολίου