Λοιδορήθηκε όσο ελάχιστοι πολιτικοί. Δέχτηκε (και) χτυπήματα κάτω από τη μέση από μερίδα της εκπαιδευτικής κοινότητας, επειδή επιχείρησε το αυτονόητο: την αναγκαία μεταρρύθμιση στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πέρασε μια πολύ σοβαρή περιπέτεια με την υγεία της. Κι όμως, η κ. Μαριέττα Γιαννάκου κατάφερε να βγει νικήτρια από την μεγαλύτερη μάχη της ζωής της και δηλώνει παρούσα στα πολιτικά δρώμενα.«Όταν κάτι ξεκινήσει στραβά δε μπορεί παρά να τελειώσει και στραβά» αναφέρει ο νόμος του Μέρφυ. Αυτό ισχύει εν μέρει και στην περίπτωση της κ. Γιαννάκου. Η γεννημένη στο Γεράκι Λακωνίας πολιτικός πέρασε ένα εξάμηνο που θα το θυμάται για όλη της τη ζωή. Το Σεπτέμβριο του 2007 απέτυχε να επανεκλεγεί βουλευτής στην Α’ Αθηνών, αλλά τα χειρότερα ήρθαν λίγους μήνες μετά: το Φεβρουάριο του 2008 υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό του δεξιού της ποδιού, μετά από κάταγμα που υπέστη. Φύσει αισιόδοξος άνθρωπος η τέως υπουργός δε το έβαλε κάτω και γλίτωσε τα χειρότερα. Στο πείσμα της οφείλεται το ότι –παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις– η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση έγινε τελικώς νόμος του κράτους. Σε αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα της αποδίδουν πολλοί και το αίσιο τέλος της περιπέτειας της υγείας της.
«Ενώ συνήθως οι άνθρωποι κάνουν πολλούς συμβιβασμούς στη ζωή τους, εγώ γίνομαι όλο και πιο ασυμβίβαστη όσο περνούν τα χρόνια και αυτό είναι το πρόβλημα» είχε δηλώσει παλαιότερα. Παρότι κανένα στέλεχος της κυβέρνησης –πλην του πρωθυπουργού– δεν τη στήριξε δημόσια την περίοδο των μεγάλων αναταραχών στο χώρο της Παιδείας εκείνη πέρασε το νομοσχέδιο. Δε συμβιβάστηκε –γι’ αυτό πολεμήθηκε– αλλά τελικώς τα κατάφερε. Η έλλειψη αλληλεγγύης από τους συναδέλφους της υπουργούς που βίωσε εκείνη την περίοδο είναι το πιο πικρό ποτήρι στην πολιτική της καριέρα, όπως δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξη στο περιοδικό «GK».
Όλα αυτά, όμως, ανήκουν πια στο παρελθόν και η κ. Γιαννάκου είναι έτοιμη για το μεγάλο came back στην πολιτική. Κι αυτό γιατί όταν ένας άνθρωπος έχει τόσο μεγάλη αγάπη για τη ζωή, τόσο πάθος για τα κοινά και είναι ταυτόχρονα εξαιρετικά στοχοπροσηλωμένος είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα πετύχει αυτό που θέλει. Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει απλώς σε κάνει πιο δυνατό…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θάρρος» στις 14.09.2008
10 σχόλια:
Για πολλά θα μπορούσες ενδεχομένως να την κατηγορήσεις, για έλλειψη πείσματος όμως ποτέ!
Καλό το να μην συμβιβάζεσαι ή να παραμένεις πιστός στις αρχές σου, αρκεί να μην κλείνεις τ' αυτιά και στα λόγια των άλλων. Γιατί εντάξει, στην προσωπική ζωή, αλλά αν εχεις πόστο υπουργού χρειάζεται και διάλογος.
Τέλος πάντων, σημασία έχει ότι είναι καλά στην υγεία της. Για τα υπόλοιπα εδώ είμαστε...
Καλημέρα φίλε Δ.Τζ
Αυτό που έχει σημασία είναι να ειναι καλά η γυναίκα στη υγεία της.
Οι διαφορές που είχε με κάποιους είναι ιδεολογικές. Γι αυτό κια δέχτηκε πόλεμο. Οσον αφορά τα χτυπήματα κάτω από τη μέση νομίζω πως πολυ περισσότερα έδωσε παρά έλάβε. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι αναγκαία, αλλά ως Υπουργός έκαν ακριβώς τα ανάποδα από αυτά που έπρεπε να γίνουν. Οσο για τον διάλογο, απλά έγινε για τα μάτια του κόμσου και μόνο με αυτούς που ήξερε ότι θα συμφωνήσουν.
Ποτέ δε θα ξεχάσω τη φράση της για "σάπιους απόφοιτους των σάπιων ελληνικών πανεπιστημίων". Παρεπιπτόντως εκείνη τη μέρα τρώγαμε 5 έλληνες μαζί. Ολοι μας απόφοιτοι του ελληνικού πανεπιστημίου και όλοι μας εργαζόμενοι σε πολύ μεγάλες εταιρίες που δεν μας προσέβαλαν με μέσο. Αυτοί που μηδένιζουν τις προσπάθειες μας (όλων των ελληνων φοιτητων) δεν πιστευω ότι πρέπει να γίνονται υπουργοί.
Να είναι καλά στην υγεία της, αλλά ακόμα και αν επιστρέψει στην πολιτική πάλι οι ιδεολογικές μας διαφορές θα παραμένουν.
@ndn
Ποιο χτύπημα κάτω από την μέση έδωσε η Μ.Γ. και σε ποιον; Πότε; Κι εγώ απόφοιτος Ελληνικού πανεπιστημίου είμαι, δούλεψα και δουλεύω εκτός δημοσίου, χωρίς να χρειαστώ -εννοείται- μέσον, αλλά αυτό τι σημαίνει; Δεν ταυτίστηκα με τους σάπιους και ποτέ δεν πείστηκα ότι τα ΑΕΙ είναι υγιείς οργανισμοί.
@fvasileiou
Είμαι ακόμα δουλειά, θα σου απαντήσω όμως όταν γυρίσω σπίτι είτε αυριο εάν αργήσω πολύ.
@fvasileiou
Καλησπέρα,
ας υποθέσουμε ότι έχεις μία εταιρία και προσλαμβάνεις κάποιον. Υπάρχει περίπτωση να προσλάβεις κάποιον που έχει αντίθετες σκέψεις από αυτές για το business plan της δικής σου εταιρίας; Αυτό ακριβώς έκανε η Γιαννάκου. Ο Βερεμης ήταν δηλαδή αντικειμενικός και έκανε πρόταση μετά απο διάλογο; Δεν πιστεύεις ότι η πρόταση του ήταν προσυμφωνημένη;
Δεύτερο χτυπημα κάτω από τη μέση ήταν η πλήρης απαξίωση του αγώνα ων φοιτητων. Η όποια διαμαρτυρία ονομαζόταν "μπάχαλο" και οι διαφωνουντες "μπαχαλάκηδες". Η απαξίωση της ΠΟΣΔΕΠ και η προσπάθεια να δείξει ότι όλοι οι φοιτητές πινουν καφέδες όλη μέρα και όλοι οι καθηγητές έχουν εταιρίες τι ήταν; Ακόμα και αν δεχτώ οτι ήταν αλήθεια γιατί βγήκαν οι αμοιβες τους από το μισθό και τα ερευνητικά σε όλες τις εφημερίδες τις συμπολίτευσης εκείνη την εποχή; Και πολλά πολλά άλλα. Αυτά είναι χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.
Το ότι εσύ και εγω δουλεύουμε έξω σημαίνει ότι φέρνουμε κέρδη στις εταιρίες που μας προσέλαβαν και γι αυτό μας κρατάνε. Σωστά; Ακουσες εσύ να λέει κάτι για ανθρώπους σαν εμάς η Γιαννάκου; Γιατι εγώ άκουσα απλά για "σάπιους αποφοιτους" χωρίς κανένα διαχωρισμό.
Ειλικρινά είναι και πάρα πολλά άλλα. Απλά αυτά είναι που μπυ έρχοναι τώρα στο μυαλό. Αν θες το συζητάμε και παραπάνω.
Καλό σου βράδυ!
@σοφία: Σε αυτό τελικώς συμφωνούν όλοι, είτε τη συμπαθούν είτε όχι...
@samael: Σαφώς, σε ένα τέτοιο ευαίσθητο πόστο χρειάζονται άνθρωποι που έχουν διάθεση για συζήτηση. Νομίζω ότι η κ. Γιαννάκου το επιχείρησε, αλλά όταν –για μικροπολιτικούς λόγους– ένας ένας έφευγαν από την δημόσια συζήτηση, προχώρησε μόνη της. Εξάλλου δύο χρόνια συζητάγαμε το επίμαχο νομοσχέδιο, όχι μόνο σε επίπεδο δημόσιας διαβούλευσης, αλλά και σε επίπεδο κοινωνίας. Τέλος πάντων, αν κάτι έχω καταλάβει από αυτή την υπόθεση, είναι ότι η κοινωνία θα ήθελε ακόμα πιο τολμηρή την κ. Γιαννάκου.
@ndn: Θεωρώ πως η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Λειψή, άτολμη, αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Σημειώνω χαρακτηριστικά τις διατάξεις για περιορισμό (ή μάλλον για τη θέσπιση) του χρονικού ορίου φοίτησης, την κατάργηση του μοναδικού συγγράμματος, τον τετραετή προγραμματισμό και φυσικά την καθολική ψηφοφορία.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που πρωτοστάτησαν στις διαμαρτυρίες –μετερχόμενοι νόμιμα, νομότυπα και παράνομα μέσα– ήταν οι φοιτητικές παρατάξεις. Είδαν ότι με το νέο νόμο (κυρίως μέσω της θέσπισης της καθολικής ψηφοφορίας) χάνουν τη δεσπόζουσα θέση που έχουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Δε θυμάμαι τη δήλωση περί "σαπίλας", αλλά σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ. Διότι πέρα από μερικούς πραγματικά πολύ καλούς φοιτητές και καθηγητές, στο ελληνικό πανεπιστήμιο βασιλεύει η μετριότητα. Το "τιμημένο πέντε", η εναντίωση στην αξιολόγηση και σε οποιαδήποτε αλλαγή, ο ρόλος των παρατάξεων (που ακούστηκε κομματοκρατία μέσα στο πανεπιστήμιο;), η παντελής απουσία έρευνας: το πράγμα φαίνεται από παντού ότι είναι σάπιο, με ευθύνη όλων των εμπλεκόμενων πλευρών. Επαναλαμβάνω, με ορισμένες λαμπρές εξαιρέσεις, οι οποίες δεν αντέχουν αυτήν ακριβώς την ελληνική μετριότητα και φεύγουν για το εξωτερικό...
@ndn-fvasileiou: Εν προκειμένω φίλε ndn, θα συμφωνήσω με τον Φώτη. Η κ. Γιαννάκου δέχτηκε απίστευτο πόλεμο, σε βαθμό προσβολής της προσωπικότητάς της. Το ότι ο διάλογος δεν προχώρησε δεν είναι αποκλειστική ευθύνη της κ. Γιαννάκου. Η ΠΟΣΔΕΠ και η αντιπολίτευση οχυρώθηκαν πίσω από το σύνθημα "όχι σε όλα" και αιτιολόγησαν την άρνησή τους κάνοντας δίκη προθέσεων! Δε συζητάμε, έλεγαν, επειδή ο διάλογος είναι προσχηματικός. Αν αυτό δεν είναι στείρα άρνηση, αναρωτιέμαι τι είναι.
Για την συνδικαλιστική οργάνωση των πανεπιστημιακών: Νομίζω ότι η ΠΟΣΔΕΠ απαξιώνεται από μόνη της, με τις συμπεριφορές της. Οι άνθρωποι –κατά τα λοιπά λαλίστατοι– δεν βγήκαν καν να καταδικάσουν τις βιαιότητες των μειοψηφικών ομάδων (με ή χωρίς κουκούλες) που έπαιζαν το παιχνίδι "εδώ η κάλπη εκεί η κάλπη που' ναι η κάλπη;". Σιωπή ιχθύος! Περιμένω και την άποψη του Φώτη σε σχέση με την ΠΟΣΔΕΠ, μιας και έχει ψάξει περισσότερο το θέμα. Και φυσικά οποιαδήποτε άλλη άποψη εδώ είμαστε να τα συζητήσουμε.
@ndn
Φυσικά και έγινε διάλογος. Και κράτησε πάρα, πάρα πολλούς μήνες. Τώρα, αν κάποιοι εννοούν ως διάλογο να επιβάλουν τις απόψεις τους, κι όταν αυτό δεν γίνεται αποδεκτό, αποχωρούν, έχει σχέση με την αντίληψή τους για την δημοκρατία και τις διαδικασίες.
Όσο για τους "αγώνες" των "φοιτητών" και της Ποσδέπ, δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια για να απαξιωθούν στην κοινή συνείδηση. Ειδικά για την Ποσδέπ, κοίταξε ποιοι την διοικούν:Άτομα ανυπόληπτα και ανύπαρκτα επιστημονικά. Φταίει και για αυτό η Γιαννάκου;
Μου αρέσει αυτό το "οσο περνάνε τα χρονια γινομαι πιο ασυμβίαστη" Ξέρεις πόσο δυσκολο ειναι να πηγαίνεις αντίθετα στο ρεύμα και τί κότσια, τί σθένος χρειάζεται γι αυτό ; Μπορώ να σου πω,αν θες..
Τέλος πάντων. Υπάρχουν παντοτε ανθρωποι που πληρώνουν βαρύ το τιμημα της δικής τους ηθικής.
ριτς
@ritsmas: Όντως, χρειάζεται ψυχικό σθένος και πίστη στις ιδέες σου για να πας κόντρα στο ρεύμα, ιδίως αν θες να μην αφήσεις στη μέση ό,τι σχεδιάζεις. Και πολύ γερό στομάχι επίσης...
Δημοσίευση σχολίου