Η υπόθεση Βατοπεδίου που μας απασχολεί τους τελευταίους μήνες έχει πολλές πτυχές, περίπου όσα είναι και τα ερωτήματα που παραμένουν ακόμα αναπάντητα. Δυστυχώς δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μάθουμε πολλά περισσότερα για το θέμα από τη διαδικασία της εξεταστικής, ενώ τα στοιχεία που παρέχει η δημοσιογραφική έρευνα περνούν σχεδόν απαρατήρητα με τον καταιγιστικό ρυθμό που δημοσιοποιούνται.
Το μείζον ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί είναι ποιος βρίσκεται πίσω από τις επίμαχες ανταλλαγές οικοπέδων εις βάρος του ελληνικού Δημοσίου. Εδώ τα πράγματα είναι περίπου ξεκάθαρα. Η προκλητική μεταχείριση υπέρ της μονής (και εις βάρος των χρημάτων ημών) ξεκίνησε από υφυπουργούς του ΠαΣοΚ και κλιμακώθηκε κατά την πενταετία της Νέας Δημοκρατίας. Η κύρια λοιπόν ευθύνη αφορά τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία προχώρησε και στις περισσότερες επαχθείς για το Δημόσιο συμφωνίες.
Αυτή η ευθύνη είναι περισσότερο πολιτική και όχι νομική. Οι αποφάσεις είχαν την βούλα δημόσιων οργάνων, οπότε τα στελέχη των δύο κυβερνήσεων ελέγχονται μόνο πολιτικά, για το εάν δηλαδή οι αποφάσεις τους ήταν λογικές, ορθές και όχι για το αν υπήρχε δόλος ή ενέργειες αντίθετες στο νόμο. Η απάντηση στο σκέλος των πολιτικών ευθυνών είναι νομίζω προφανής.
Τις δικές του ευθύνες έχει δίχως αμφιβολία και ο έτερος πρωταγωνιστής της υπόθεσης, ηγούμενος Εφραίμ. Ο κ. Εφραίμ εγκαλείται σε ένα άλλο πεδίο: αυτό της ηθικής. Είναι σαφές ότι οι κινήσεις του ηγούμενου, αν και ισχυροποίησαν τη μονή του, ωστόσο δε συνάδουν με το πνεύμα της θρησκείας που εκπροσωπεί. Ο ρόλος της θρησκείας είναι καθαρά πνευματικός και φυσικά όχι επιχειρηματικός. Έστω και αν «έκανα ό,τι έκανα για το καλό της μονής μου».
Το πιο λυπηρό είναι ότι ο ηγούμενος της μονής Βατοπεδίου αδυνατεί να αντιληφθεί ότι με τα όσα πράττει ή λέει μόνο κακό κάνει στον εαυτό του. Δεν παρέστη στην εξεταστική επιτροπή, αλλά υπέβαλε υπόμνημα! Χειρότερα: αντί να προχωρήσει έστω και την ύστατη ώρα σε μια αυτοκριτική, εμφανίστηκε αλαζόνας, αποκαλώντας τους δημοσιογράφους «αλειτούργητους, αλιβάνιστους και μπερδεμένους».
Παραφράζοντας τον κ. Εφραίμ θα μπορούσαμε να πούμε ότι αλειτούργητοι, αλιβάνιστοι και (κυρίως) μπερδεμένοι πρέπει να είναι όλοι οι Έλληνες που δυσκολεύονται να αντιληφθούν πως η πνευματικότητα συνδυάζεται με τις business και πως η εκκλησία (έστω κομμάτι αυτής) μπαίνει στα εντελώς ξένα χωράφια του real estate…
Δ. Τζ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θάρρος» στις 30.11.2008
Το μείζον ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί είναι ποιος βρίσκεται πίσω από τις επίμαχες ανταλλαγές οικοπέδων εις βάρος του ελληνικού Δημοσίου. Εδώ τα πράγματα είναι περίπου ξεκάθαρα. Η προκλητική μεταχείριση υπέρ της μονής (και εις βάρος των χρημάτων ημών) ξεκίνησε από υφυπουργούς του ΠαΣοΚ και κλιμακώθηκε κατά την πενταετία της Νέας Δημοκρατίας. Η κύρια λοιπόν ευθύνη αφορά τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία προχώρησε και στις περισσότερες επαχθείς για το Δημόσιο συμφωνίες.
Αυτή η ευθύνη είναι περισσότερο πολιτική και όχι νομική. Οι αποφάσεις είχαν την βούλα δημόσιων οργάνων, οπότε τα στελέχη των δύο κυβερνήσεων ελέγχονται μόνο πολιτικά, για το εάν δηλαδή οι αποφάσεις τους ήταν λογικές, ορθές και όχι για το αν υπήρχε δόλος ή ενέργειες αντίθετες στο νόμο. Η απάντηση στο σκέλος των πολιτικών ευθυνών είναι νομίζω προφανής.
Τις δικές του ευθύνες έχει δίχως αμφιβολία και ο έτερος πρωταγωνιστής της υπόθεσης, ηγούμενος Εφραίμ. Ο κ. Εφραίμ εγκαλείται σε ένα άλλο πεδίο: αυτό της ηθικής. Είναι σαφές ότι οι κινήσεις του ηγούμενου, αν και ισχυροποίησαν τη μονή του, ωστόσο δε συνάδουν με το πνεύμα της θρησκείας που εκπροσωπεί. Ο ρόλος της θρησκείας είναι καθαρά πνευματικός και φυσικά όχι επιχειρηματικός. Έστω και αν «έκανα ό,τι έκανα για το καλό της μονής μου».
Το πιο λυπηρό είναι ότι ο ηγούμενος της μονής Βατοπεδίου αδυνατεί να αντιληφθεί ότι με τα όσα πράττει ή λέει μόνο κακό κάνει στον εαυτό του. Δεν παρέστη στην εξεταστική επιτροπή, αλλά υπέβαλε υπόμνημα! Χειρότερα: αντί να προχωρήσει έστω και την ύστατη ώρα σε μια αυτοκριτική, εμφανίστηκε αλαζόνας, αποκαλώντας τους δημοσιογράφους «αλειτούργητους, αλιβάνιστους και μπερδεμένους».
Παραφράζοντας τον κ. Εφραίμ θα μπορούσαμε να πούμε ότι αλειτούργητοι, αλιβάνιστοι και (κυρίως) μπερδεμένοι πρέπει να είναι όλοι οι Έλληνες που δυσκολεύονται να αντιληφθούν πως η πνευματικότητα συνδυάζεται με τις business και πως η εκκλησία (έστω κομμάτι αυτής) μπαίνει στα εντελώς ξένα χωράφια του real estate…
Δ. Τζ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θάρρος» στις 30.11.2008
3 σχόλια:
Ο Εφραίμ δεν έκανε κάτι που δεν το έχουν κάνει άλλοι ηγούμενοι και μητροπολίτες που οι μονές/μητροπόλεις τους έχουν ανάλογες περιουσίες. Απόδειξη ότι κανένας εκκλησιαστικός παράγοντας δεν έχει καταδικάσει την πρακτική του, αλλά απαντούν με μισόλογα στις πιεστικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων.
Και μια ερώτηση, Δημήτριε: Έχει μιλήσει κανείς για ΠΟΙΝΙΚΕΣ (όχι πολιτικές ή ηθικές) ευθύνες κάποιου εμπλεκόμενου; Και αν υπήρξε ίδιον όφελος κάποιου; Εγώ δεν έχω δει/ακούσει/μάθει/διαβάσει κάτι, αλλά βέβαια είμαι μακριά αυτό τον καιρό...
Αυτό που εξοργίζει είναι η γλώσσα που ομιλούν οι ιερείς που εμφανίζονται στα κανάλια με φράσεις "επενδύσαμε", "ανταλλαγές", "χ εκατομμύρια", "μετοχές", "funds" και λοιπούς...θρησκευτικούς όρους.
Επίσης είναι κανείς να απορεί πως και πόσο γρήγορα έγιναν οι κινήσεις προς όφελος της Μονής Βατοπεδίου, ειδικά αν λάβουμε υπόψη την ταχύτητα της ελληνικής γραφειοκρατίας.
Δυστυχώς φίλε μου το ελληνικό κράτος εκτός απ' το ότι δεν υπάρχει, αποδεικνύεται (και) με αυτό το σκάνδαλο, ποιος κάνει κουμάντο τόσα χρόνια σ' αυτή την χώρα.
Το θέμα είναι βαθειά πολιτικό και νομικό. Αλλά απορώ: Γιατί τους ανεχόμαστε ακόμη; Α! Και οι ευσεβείς χριστιανοι΄που διαδηλώνουν για ένα σωρό κατά καιρούς βλακείες που είναι τώρα που ένας τσοπάνης τους (κι άλλοι από πίσω) τους προδίδει;
Καλό βράδυ :)
@fvasileiou: Όντως, ο Εφραίμ δεν είναι ο μόνος ηγούμενος που συμπεριφέρθηκε με αυτό τον τρόπο. Απλώς το έκανε σε υπερθετικό βαθμό, προκαλώντας το κοινό αίσθημα, γι' αυτό και όλοι ασχολούνται μαζί του.
Ποινικές ευθύνες απ' ότι φαίνεται δεν υπάρχουν –τύποις τουλάχιστον–, αφού όλες οι ενέργειες είχαν την έγκριση δημοσίων οργάνων (π.χ. Νομικό Συμβούλιο). Ωστόσο πολιτική ευθύνη σαφώς υπάρχει: είναι αστείο και μόνο να συζητάμε ότι οι υπουργοί δεν ήξεραν τι παραχωρούσαν και με ποιο αντάλλαγμα.
@wolfheart: Το πιο εξοργιστικό στοιχείο, φίλε wolfheart, είναι ακριβώς αυτή η "μεταμόρφωση" του κράτους και οι διαδικασίες εξπρές που ακολουθηθήκαν στην προκειμένη περίπτωση. Μιλάμε για το ίδιο κράτος που σε πνίγει καθημερινά με τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του και την απίστευτη βραδυπορία του!
Θα επιμείνω ότι το θέμα είναι περισσότερο πολιτικό. Οι μοναχοί έκαναν ό,τι έκαναν κακώς, κάκιστα. Αλλά δεν ψηφίσαμε εκείνους για να διαχειρίζονται τα χρήματα μας. Ο Εφραίμ και η παρέα του βρήκαν και έκαναν ό,τι έκαναν.
Δημοσίευση σχολίου