Η χρηματοδότηση των κομμάτων

Λίγο η άσχημη οικονομική συγκυρία, λίγο η κατακόρυφη πτώση των ποσοστών του κόμματος στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές σε συνδυασμό με τη γενικότερη απαξίωση της πολιτικής, και οι βρετανοί Νέοι Εργατικοί βρίσκονται σε εξαιρετικά δυσχερή (οικονομικά) θέση: Αν δεν βρουν 30 εκατ. ευρώ εντός του καλοκαιριού –διαβάζουμε στον «Ελεύθερο Τύπο»– το κόμμα θα χρεοκοπήσει. Για να αποφύγουν την αρνητική αυτή εξέλιξη οι ιθύνοντες του κυβερνώντος κόμματος της Γηραιάς Αλβιόνας σκέφτηκαν κάτι –αν μη τι άλλο– πρωτότυπο. Στο «Γουέμπλεϊ», τον επονομαζόμενο «ναό του ποδοσφαίρου», θα βάλουν την ερχόμενη εβδομάδα σε πλειστηριασμό μια παρτίδα τένις με τον τέως πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ και ένα δείπνο με τον προπονητή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ –και προσωπικό φίλο του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν– σερ Άλεξ Φέργκιουσον, έτσι ώστε να μαζέψουν τα χρήματα που χρειάζονται.

Κακά τα ψέματα. Πολιτική χωρίς (πολλά) χρήματα δε γίνεται. Φτάνει να αναλογιστεί κανείς τα ποσά που ξοδεύει ένα κόμμα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Αφίσες, προεκλογικές συγκεντρώσεις, διαφημιστικό υλικό, προσωπικό… Κι όταν οι φίλοι και τα μέλη σου γυρνάνε την πλάτη, τότε αναγκαστικά στρέφεσαι στην αγορά.

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στην υπόθεση της Siemens. Μόνο που οι ελληνικοί κομματικοί φορείς –εν αντιθέσει με τους βρετανούς– χρησιμοποίησαν τον πατροπαράδοτο τρόπο (κάτω από το τραπέζι). Δεν υποστηρίζουμε, βέβαια, ότι οι βρετανοί πάνε με το σταυρό στο χέρι. Μόλις μερικούς μήνες πριν ο τέως πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ κατηγορήθηκε για τον τρόπο με τον όποιο χορηγούσε κατά τη διάρκεια της θητείας του τίτλους ευγενείας: έδειχνε «προτίμηση» στους χορηγούς του κόμματος του. Ωστόσο, λίγη φαντασία δε βλάπτει κανέναν. Κανείς δε θα ψέξει ένα κόμμα που αναζητά με ανορθόδοξο –πλην νόμιμο– τρόπο χρήματα για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες του. Το κόμμα θα κατηγορηθεί μόνο εάν παρανομήσει.

Και ερχόμαστε στο δια ταύτα. Είναι λογικό να χρηματοδοτούνται κόμματα από επιχειρήσεις; Είναι λανθασμένο το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει στην Ελλάδα και απαγορεύει τις εισφορές επιχειρήσεων; Κατά τη γνώμη μας και στα δύο ερωτήματα η απάντηση είναι ναι. Όπως μπορεί ο οποιοσδήποτε πολίτης να συνεισφέρει σε ένα κόμμα, το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τις επιχειρήσεις. Με μια διαφορά: όλες οι χορηγήσεις θα πρέπει να δημοσιοποιούνται (μέσω διαδικτύου) –όπως συμβαίνει και στις Ηνωμένες Πολιτείες– έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης διαφάνεια. Έτσι και τα κόμματα θα έχουν ρευστότητα χωρίς να παρανομούν και ο πολίτης θα μπορεί να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα πριν πάει στις κάλπες.

Δεν είναι κακό επιχειρήσεις να χρηματοδοτούν κόμματα. Κακό είναι να μην ξέρουμε ποιος έδωσε πόσα και σε ποιον…

Δ. Τζ.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θάρρος» στις 06.07.2008