Πριν από περίπου ενάμισι μήνα έγινε στη Βενεζουέλα ένα κρίσιμο δημοψήφισμα. Ο δημοφιλής πρόεδρος της χώρας Ούγκο Τσάβες, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τις εξουσίες του, έθεσε στην κρίση των πολιτών ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων. Σύμφωνα με αυτό, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας θα μπορούσε να διεκδικεί εφ’ όρου ζωής την επανεκλογή του (σήμερα το όριο είναι δύο εξαετίες), να έχει τον πλήρη έλεγχο στον Τύπο «σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης» καθώς και στις ένοπλες δυνάμεις. Παράλληλα, το σχέδιο προέβλεπε την κατάργηση της αυτονομίας της κεντρικής τράπεζας της χώρας.Ο λαός της Βενεζουέλας απέρριψε (έστω και με οριακό τρόπο) την πρόταση Τσάβες. Την ίδια ώρα, πολλοί αναλυτές συνδύαζαν τη φιλοσοφία του απορριφθέντος «μεταρρυθμιστικού» πακέτου με ορισμένες προηγούμενες αποφάσεις και δράσεις του Τσάβες. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με νόμο που ψηφίστηκε τον περασμένο Ιανουάριο με στόχο την «εμβάθυνση της σοσιαλιστικής επανάστασης», δόθηκε η δυνατότητα στον πρόεδρο να νομοθετεί μέσω διαταγμάτων (κάτι που συνέβη καταχρηστικά τη διετία 2000 – 2001), τα οποία θα πρέπει να κυρωθούν από τη βουλή μέσα σε 18 μήνες.
Όλα αυτά θυμίζουν τον πρότερο βίο του κ. Τσάβες. Ο –από το 1998– ανώτατος πολιτειακός άρχον της «Μπολιβαριανής Δημοκρατίας» επιχείρησε δύο φορές να καταλάβει την εξουσία με πραξικοπηματικό τρόπο το 1992 και απέτυχε, οδηγούμενος στη φυλακή. Η μια από τις δύο απόπειρές του είχε τραγική κατάληξη: 18 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ άλλοι 60 τραυματίστηκαν. Μερικά χρόνια αργότερα, επί της προεδρίας του πλέον, στη διάρκεια διαδηλώσεων άλλοι 17 άνθρωποι σκοτώθηκαν και εκατοντάδες τραυματίστηκαν. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι σύμφωνα με γιατρούς πολλά από τα θύματα πυροβολήθηκαν από ελεύθερους σκοπευτές. Ωστόσο, η έρευνα για την εξιχνίαση του τι πραγματικά εκείνη συνέβη τη μέρα δεν προχώρησε ποτέ.
Μολαταύτα, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι πολλές από τις πολιτικές Τσάβες διαπνέονται από φιλολαϊκό πνεύμα και είχαν την ευρεία στήριξη της κοινής γνώμης της Βενεζουέλας, γεγονός που οδήγησε στην επανεκλογή του ακριβώς ένα χρόνο πριν.
Την ίδια ώρα, μια άλλη αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της διεθνούς πολιτικής σκακιέρας, ο Ρώσος πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν, αν και είχε τόσο το λαϊκό έρεισμα όσο και την πλειοψηφία των δύο τρίτων στη Δούμα, επέλεξε να μην τροποποιήσει το σύνταγμα της χώρας του, για να αποκτήσει δικαίωμα επανεκλογής.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι ο κ. Πούτιν είναι ο πλέον δημοκράτης πολιτικός. Παρότι οι πολιτικές του έδωσαν στη Ρωσία τη δυνατότητα να ανασυνταχτεί πολιτικά μετά το διπλό «σοκ» Γιέλτσιν – Γκορμπατσόφ, ο πρώην αρχηγός των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών –και πιο συγκεκριμένα το «σύστημα» που εγκαθίδρυσε, το οποίο στηρίζεται σε ολιγάρχες– κατηγορείται για δολοφονίες δημοσιογράφων, αλλά και πολιτικών αντιπάλων.
Αν βγαίνει κάποιο συμπέρασμα από τα παραπάνω, αυτό είναι ότι πολιτικοί ηγέτες με παρόμοια διαδρομή (ή έστω παρόμοιο σημείο τερματισμού) τυγχάνουν διαφορετικής αντιμετώπισης από σημαντική μερίδα της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Την στιγμή που ο Βλ. Πούτιν αντιμετωπίζεται περίπου ως ο μεγαλύτερος εχθρός της δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας θεωρείται υπόδειγμα δημοκράτη σοσιαλιστή πολιτικού. Όμως η «συγκεκαλυμμένη» δικτατορία είτε έχει αριστερό «αμπαλάζ» είτε δεξιό δεν παύει να αποτελεί απολυταρχικό καθεστώς…
Δ. Τζ.
Info: Εγκυκλοπαίδεια Wikipedia (http://el.wikipedia.org/)
Π. Μανδραβέλης «Ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα;», εφ. «Καθημερινή» 30.11.2007
Εφ. «Καθημερινή» 04.12.2007
8 σχόλια:
Interesting. Δεν τα ήξερα αυτά. Να και ένα post και χρήσιμο, και ενημερωτικό, και με θέση - που μάλλον με βρισκει σύμφωνο. Keep on, we read you
Το παν στην πολιτική είναι να κερδίσεις τις εντυπώσεις. Η ουσία έρχεται δεύτερη (και καταϊδρωμένη).
Νομίζω ότι έχουν βάση τα όσα αναφέρονται στο ποστ.Αλλά μιλάμε για διαφορετικά επίπεδα εξουσίας
ριτς
@ευάγγελος: Ευχαριστώ πολύ Ευάγγελε. Πρόκειται για ένα αρκετά πολύπλοκο θέμα και "μιλάμε για διαφορετικά επίπεδα εξουσίας", όπως λέει η ριτς.
@σοφία: Δυστυχώς η πολιτική έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα και έχει δώσει τη θέση της στην εικόνα και την επικοινωνία. Ένα παράδειγμα αυτών των ημερών είναι η υπόθεση Ζαχόπουλου. Συζητάμε σχεδόν ένα μήνα για το "ροζ" dvd (και τις εντυπώσεις που αυτό δημιουργεί) και όχι για τα -πολλά- προβλήματα που έχει η χώρα και που δε φαίνεται να λύνονται.
@ritsmas: Θα συμφωνήσω ότι πρόκειται για ένα ζήτημα με πολλές προεκτάσεις, τις οποίες ίσως δεν μπορούμε να αντιληφτούμε τόσο καλά εμείς, συνηθισμένοι τα τελευταία τριάντα χρόνια σε μια -βαθιά θεμελιωμένη πλέον- αστική δημοκρατία. Πάντως, η υπόθεση έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αν αναλογιστούμε ότι μεγάλο κομμάτι του λαού στηρίζει τον κ. Τσάβες. Σε αυτό το σημείο παρατηρούνται αντιφατικά δεδομένα, που ένας δυτικός δυσκολεύεται να κατανοήσει σε βάθος. Αλλά η πολιτική δεν ερμηνεύεται με όρους απλών μαθηματικών φαινομένων. Πρόκειται για μια εξίσωση με πολλούς αγνώστους…
Πραγματικά το κείμενο σου ήταν εκπληκτικό και με προβλημάτισε!! Θα το επεξεργαστώ και θα επανέλθω αν τα καταφέρω με σχόλιο! Καλή εβδομάδα Δ. Τζ. μου!
Ο δρόμος προς την Κόλαση είναι γεμάτος καλές προθέσεις...τάδε έφη Γκέτε και το χρησιμοποίησαν πολύ οι πολιτικοί μας στις τελευταίες εκλογές.
Τόσο ο Τσάβεζ που κατάφερε η χώρα του να μην γίνει προτεκτοράτο των ΗΠΑ, όσο κι ο Πούτιν που ξανακάνει την Ρωσία αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ, ακόμη κι ο Κάστρο που βρίσκεται στα τελευταία του πλέον, νομιμοποίησαν την εξουσία τους (κυρίως οι λατινοαμερικάνοι ηγέτες) σε πρακτικές "του έτσι θέλω" , "για το καλό της χώρας", "υπάρχουν εξωτερικοί εχθροί" κτλ.
Οι λαοί τους, τους λάτρεψαν στην αρχή, όμως οι ίδιοι γλυκάθηκαν απ' την αποδοχή και την εξουσία και πλέον έγιναν από υπερασπιστές, τύραννοι. Το δημοψήφισμα στην Βενεζουέλα κι η αντίδραση του Τσάβεζ πρέπει να μας προβληματίσει.
Καλησπέρα και καλή εβδομάδα!
Κατα την γνώμη μου, ο όρος «συγκεκαλυμμένη» δικτατορία, ταιριάζει γάντι στο καθεστώς των ΗΠΑ... Οι άλλοι, είναι πολύ πιο ειλικρινής απέναντι στον λαό τους...
@cinderella: Όντως, πρόκειται για ένα θέμα με πολλές διαστάσεις. Αρκεί να σκεφτούμε ότι πολλές χώρες της Λατ. Αμερικής, όπως και η Βενεζουέλα έχουν περάσει περιόδους γενικευμένης αστάθειας. Την καλησπέρα μου cinderella μου.
@samael: Συμφωνώ με το σχόλιο σου φίλε samael. Δεν έχω να προσθέσω κάτι, παρά μόνον ότι αργά ή γρήγορα οι πολίτες αντιδρούν όταν καταλάβουν ποια είναι η πραγματικότητα πίσω από το προσωπείο...
@στέφανος: Φίλε Στέφανε θέτεις ένα πολύ μεγάλο θέμα, για το οποίο χρειάζεται πολύ συζήτηση. Δεν ξέρω αν ο πρόεδρος της Βενεζουέλας είναι περισσότερο ειλικρινής απέναντι στο λαό της χώρας του. Πάντως νομίζω ότι μεγαλύτερη σημασία δεν έχει η επικοινωνιακή διαχείριση αλλά η ουσία των πραγμάτων.
Δημοσίευση σχολίου